Thomas Hobbes’un, Hukukun Öğeleri kitabındaki cümleleri üzerinden yola çıkmak istiyorum bu konuda. “Her insan kendisini hoşnut eden ve kendisine zevk verenlere iyi der; etmeyenlere ise kötü: İnsanların yapısı nasıl birbirinden farklıysa, iyi ile kötü arasındaki ortak ayrımlarla ilgili düşüncelerinde de birbirlerinden farklıdırlar. Ayrıca agathon haplos diye bir şey de yoktur, yani, salt iyi...” Evet kendi zevklerimiz doğrultusunda bize hoş gelen şeye iyi, gelmeyen şeye kötü diyebiliriz fakat bu konuda değinmek istediğim nokta; bir şey bize zevk verirken bir başkasına, hatta bir yakınımıza zevk vermeyip onu tam aksine rahatsız etmesi durumunda bu şeye hala iyi diyebilir miyiz? Eğer dersek yaptığımız bencillikten başka bir şey olmazken, dememek ise kişiliğimizi geri plana atıp bir başkası için isteklerimizi bastırmaktır sadece. Durum böyleyken ben iyiliğe ve kötülüğe derinlemesine bir tanım yazmanın çok zor olduğunu düşünüyorum.
sen de tanesi en az 6milyon$ ihracat yapan bir teknoloji üret ve senede bu teknolojiden en az 20 tane sat söz seninle de gurur duyacağım
olm adam 6 milyon $ ı hayatında bir arada görmemiş cebinde kaç para var desem maksimum 6 bin tl çıkar ve parası her gün daha vazla erirker devletin 6 milyon $ kazandığını düşünmesi zaten beyin fonksiyonları bakımından hafif bir glitch içindeolduğunu gösteriyor. devletin para kazanması halkın kaanması anlamına gelir. cebindeki paranın erimemesi anlamına gelir.