Bütün lise hayatım boyunca birileri sınav netleriyle, kazanacakları üniversitelerin adlarıyla sıramın yanına gelerek rahatsız ettiler. Sınıfın bir köşesinde sakince okuduğum kitabımı ve çalışma tempomu eleştirdiler. Bugün onlardan hiçbir ses yok, ben dünyanın en iyi üniversitelerinden birisinde araştırma görevlisiyim. Tek başlarsın, sek başlarsın. Bu işler zamanla vs ilgili değil, bölümünü bitirirsin, yıllarca emek verdiğin bir araştırman vardır/yeteneklerin vardır, bir kez önün açılır, oradan devam edersin. Depresif düşüncelerle savaşan insanlara sık sık hatırlatırım, kötü senaryoları düşünmekle harcadığımız vakti iyi senaryoları düşünmekle harcıyor muyuz? Sabahtan akşama kadar başımıza gelebilecek bütün kötülükleri, başarısızlıkları düşünüyoruz, ama neden aynı derecede makul olabilecek iyilikleri/kariyer planlarını düşünmüyoruz? Olay bir yerlerden mezun olmak değil bence, bir hayalin peşinden koşmak. Benim itiraflarım da bu kadardı, sağlık olsun.