sanırım seni bu denli yıpratan kişi / konu dışında düşünebildiğin başka bir mesele yok bu yüzden de kendini çözüm odaklı olmaktan, hayatının geri kalanını düşünmekten alıkoyuyorsun. Ve yine, sürekli ne yapacağım demekten, bu acının son bulmasını istediğinden, psikolojini de mahvediyor hatta kendi kendine acıyarak kendini daha dibe çekiyorsun. Özür dilerim eğer kırıcı oluyorsa ama ben de zamanında bunları bu şekilde yaşadım ve kendi kendimi, kendi düşüncelerimle harcandım. O yüzden senin de kendine bu şekilde kötü davrandığını, bu yüzden de kısmen intiharı ön planda, tek seçenek diye gördüğünü düşünüyorum.
Ilk olarak gercekten sağlıklı düşünmeni sağlayacak profesyonel yardım almalısın. Yukarıda bahsettiğin gibi değil, tek taraflı ve verimli olacak bir şey. Aynı şeyi iki defa yaşamışsın, bundan ders çıkartmanı dilerim aslında çünkü insan böyle böyle bağışıklık kazanıyor.
Ondan öte benim söyleyebileceğim iki önemli şey var:
1. Seni senden daha çok, gerçek anlamda kimse düşünmeyecek. Başkaları yanında olur, teselli eder, yardım eder, destek verir elbette ama günün sonunda kendinle baş başa kalan sensin. O yüzden kendini sevmeyi dene. Sevmesen de kendine saygı duymayı bil. Çünkü en başta sen kendine saygı duymuyorsan kimse sana o saygıyı vermeyecek. Herkes kendi hayatına bakar, birinin önceliği olmak çok zor bir karardır başkası için. Sen kendine normal bir insan değeri biçmiyor başkasını kendinde daha değerli görüyorsan seni mutlaka harcayacak birisi çıkacak. Başkasının saygısına sevgisine ihtiyaç duyuyor, onlara bu açığını gösteriyorsan illa ki seni o noktadan vuracak birisi olacak. Çünkü maalesef her insan senin gibi düşünmüyor, iyi niyetle yaklaşmıyor ya da sonradan ilgisi tükeniyor.
O yüzden şu an intihar düşünüyor olman kendine yapabileceğin en büyük ve en son kötülük olur.
Tabii ki dönem dönem hayatımıza çok bağlandığımız insanlar gelir ve gider. Her insanın hayatına gelişinin bir sebebi vardır. Ya kalıcı ya gidici olur. Ama uğradıkları yer, esas olan sensin ve senin hayatın. Kim bilir bir 5 ay, 5 sene sonra ne düşüneceksin, kimler gelecek hayatına kimler gidecek..
Bu çok zor geliyor biliyorum, anlayabiliyorum seni ama inan ki geçecek.. Bu yaşına kadar acaba kaç olayda çok sinirlendin, üzüldün, ağladın, duyguların en uç noktalara ulaştı da şimdi hatırlamıyor veya nötr karşılıyor veya hatta gülüyorsundur? Emin ol, şu an geçmekte oldugun dönem de birkaç yıl sonra buna dönüşecek.
2. Dayanamıyorum diyor, intihar etmek istiyorsun ama intihar etmen sana bir şey kazandırmayacak aksine seni bitirecek. Sana mutluluk vermeyecek, seni bitirecek. Huzur sunmayacak, seni bitirecek çünkü sen bunları bulmayı ümit etsen de bu dediklerine şahit olamayacaksın. Belki intiharınla seni bu denli yaralayan insanlara ulaşmak istiyorsundur ama bunu asla öğrenmeyeceksin. İntihar etmek bir devam değil bu tür dileklerini gerçekleştirsin. Aksine, çaresizliğin ışık tuttuğu bir yarım bırakma bir bitiriştir ve sen aslında istediğine bu şekilde ulaşmayacak aksine kendi kendini yarı yolda bırakacaksın. En içten dileklerimle bu ayrımı yapabileceğini diliyorum..
Hayata tutun lütfen. Kendini sev, saygı duy. Kendini sürekli aynı konunun çemberi içerisinde tutma, o çemberin dışına çıkmaya çalış ve hayatında ne oluyor, neler yapabilirsin bir bak.. Hayatını başkası için değil, kendin için yaşamayı öğren.. Bu kadar kolay olmamlı.. Geleceğin, güleceğin günler olacak.. Eminim!