İstatistikler
En çok dinlediği şarkılar
Son dinlediği şarkılar
Beğendiği gönderiler
Hayatınızın en değerli insanı artık hayatınızdan gidince bir daha onu/onları görmemenizi isteyince ne yapıyorsunuz nasıl yapıyorsunuz ben yapamıyorum. Sıradan bir insanken tesadüf eseri tanıştığım ve hayatımın en tepesine koyduğum insan benden tekrar benim için sıradan bir insan olmasını istiyor ve ben dayanamıyorum. Bu aşk değil keşke aşk olsa. Dayanamıyorum işte ne derseniz deyin salak deyin bana aptal deyin ama dayanamıyorum. Geçen haftalarda buraya sizlere veda etmek için geldim ve intihar edecektim ama edemedim ettirmediler bitmesini istedim her şeyin dayanamıyorum ben kalbim o kadar acıyor ki artık ağlamaktan gözlerimin şişliği inmiyor kıpkırmızı gözlerle dolaşıyorum dayanamıyorum ben. Yine ölesim geldi keşke ölseydim o gün diyorum bir gün daha yaşamasaydım diyorum o zaman biterdi acılarım artık ağlamazdım kalbim ağrımazdı. Keşke ölseydim o gün o yazdığım son yazı olsaydı size ve şu an sizden buradan yardım istemeseydim. Canım yanıyor ölüyorum ben can çekişe çekişe. Yapamıyorum işte anasın satayım yapamıyorum benden istenen bu kadar normal mi anlamıyorum hayattan çıkmak bu kadar basitse neden engel oldular bana ben de çekip gitseydim herkesin hayatından çıksaydım ne vardı ne vardı da tuttular beni tekrar acı çekmem için yaşattılar beni. E nerede o insanlar nerede göremiyorum ben ölmeyeyim diye beni defalarca arayıp mesaj atan polisi arayıp intiharımı engellettirenler nerede onlar yok yine ben tek başımayım ve acı çeke çeke ağlaya ağlaya bunları yazıyorum. Benden istenen bu kadar normal geliyor onlara diyorlar ki artık hataından ben olmayacağım bir daha beni görmeyeceksin duymayacaksın bunu kabullen alış diyorlar o zaman ben de kendimi öldürüp bu acı dolu hayatıma son vermek istediğimde neden bu anormalmiş gibi davranıyorlar ben de aynısını istemiyor muyum? Öleyim de kurtulayım istiyorum kurtuluş arıyorum artık basit bir kestirme yol arıyorum ölmek istiyorum artık. Siz nasıl yapıyorsunuz söyleyin de bana fikir verin yardım edin bana...
Gizlenen 31 yanıtı da gör! Çatlarsın yoksa...
Geçen sefer ilk yazına yazmak istedim ama gereken müdahaleler zaten yapılmıştı üstüne bir şey eklemek tuz basmaktan başka bir şey değil lakin. Bu söylemlerine Anormalmiş gibi davranıyoruz çünkü anormal kardeşim. Ölmeni istemiyoruz, bu kadar basit. Görmedim de seni, hayatımın bir bölümüne etki de etmedin; ama seviyoruz seni. Çekeceksen bizler gibi acını bu dünyada çekeceksin. Seveceksen de bu dünyada. Dediğin şeylerle hayatını sonlandırmaya çalışan insanların o esnada vücudunun hayata tutunma refleksi göstermesi * kesin sonlandırma* * acıyı bitirme* tabularını tamamen yıkıyor. O yüzden lütfen yeltenme tekrardan.
Acıların yüzünden intihar etmen sana acısız geçirdiğin zamanları geri kazandırmaz. Yani çoktan yaşamış olduğun bir şey yüzünden kendini öldürmek çok anlamsız. Çoktan çektin bu acıları, yaşadın bir kere yani intihar ederek neyi elde edeceksin? Bence intihar etmek için en doğru zaman hiçbir şeyden canının yanmamış olduğu zamandır. En ufak bir acı bile çektiysen, artık yapabileceğin şeylerden en saçma olanı intihar etmek.
Seni senden başka kimse düşünmez. Yakın zamanda benzer bir olayı ben de yaşadım, hayatının merkezindeki birisiyle olay yaşamak kadar iğrenç bir olay yok. Bu süreçte en mantıklı hareket kendinle barışmak oluyor. Sırtını kendine yasladığın sürece bu denli acı yaşamazsın. İlk zamanlar kötü geçiyor sıkılma, bunalma vs. durumları olacak illa ama yapacak bir şey yok hayatın bir parçası bu. Belirli zamanlarda acıdan kaçış yok maalesef. Tavsiye olarak sevdiğin şeylere odaklanmaya çalış. Kafa dağıtmak için uzun video izlemekten sıkılmam diyorsan portal ve nailea devora adlı iki kanalı öneririm zaman öldürürken güzel gidiyorlar.
Ne acısı yaşıyorsun yazında konuyu tam açmamışsın kafamda bir sürü senaryo döndü geçmişi bilmediğim için nasıl cevap yazmam gerektiğini çok düşündüm. Ama iyileşmen lazım, iyileşmek artık acının senin hayatını kontrol etmemesi demektir. Kırgınlıklarını sal huzurlu olmayı her birey gibi hakediyorsun.
ömrünün kaçta kaçını harcadığını düşün. 40 senelik eşini mi kaybettin? ortalama 70 sene 80 sene yaşayacağın hayatın kaç senesini bir insana ayırdın da o insan gidince bu kadar yıprandın? milyarlarca insanın yaşadığı bi yerdeyiz hayatımız boyunca insanlar hayatımıza girip çıkar ve her yeni tanıştığın insanla abi bu farklı bunu daha çok seviyorum diye farklı hissedeceksin. geçmişi ve olanları düşünüp kendini parçalayacağına geleceğini ve başka insanlarla yaşayabileceğin fırsatları düşün ve mutlu ol. acı dediğin şey zamanla geçer, azalır belli bi süre sonra arkana dönüp baktığında ulan boşuna bu kadar üzülmüşüm he dersin.
Dostum söyleyeceğim tek şey gidip tedavi alman, bu ayıp bir şey değil. Çünkü bir insanla iletişimini kesmek ile o insanın ölmesi arasındaki farkı ayırt edemeyecek durumdasın. Yara bandını çok hızlıca çekiyorum, hayatın asla stabil ilerlemeyecek, bugün zenginken yarın çulsuzun teki olacaksın, dün sosyal bir kuşken bugün evinden dışarı çıktığında panik ataklar geçiren birisi olacaksın, dün "lütfen beni bırakma" diyen insan yarın seni bırakıp gidecek. Ve sen seneler sonra ölüm döşeğinde yatarken seni tanımlayan her şey o günler olacak. Ne kadar yalnızım desen bile buradaki onlarca kişi seni tanımıyor olmasına rağmen saatlerce sana ulaşmaya çalıştılar. Hayat zorlukla karşılaştığın zaman pes etmemeyi öğrendiğin zaman gerçekten yaşanılabilir oluyor. Ve ne zaman kendini kötü hissedersen herhangi birisine ulaşmaktan çekinme.
Gidip tedavi alman konusunda ciddiyim. Shit happens, deal with it kardeşim. Hayat zor, ama yarın sabahı merak etmek çok daha eğlenceli. Umarım yarın sabahı merak edebilecek duruma hızlıca gelirsin. Gidip tedavi al.
p.s.: İntihar spoilerı vereyim, sen öldükten yaklaşık 6 ay sonra insanlar seni anmayı bırakacaklar. Seni yalnız bıraktığını söylediğin kişi bile seni bir kaç ay sonra hayal meyal hatırlayacak. Gerçek hayat spoilerı vereyim, başarılı birisi olduğun zaman telefonun susmuyor, önemli olan telefon değil ama. Seni hakir gören insanların sana bakışlarının değişmesini izlemek. dediğim gibi umarım en yakın zamanda tekrar formuna dönebilirsin.
Gidip tedavi alman konusunda ciddiyim. Shit happens, deal with it kardeşim. Hayat zor, ama yarın sabahı merak etmek çok daha eğlenceli. Umarım yarın sabahı merak edebilecek duruma hızlıca gelirsin. Gidip tedavi al.
p.s.: İntihar spoilerı vereyim, sen öldükten yaklaşık 6 ay sonra insanlar seni anmayı bırakacaklar. Seni yalnız bıraktığını söylediğin kişi bile seni bir kaç ay sonra hayal meyal hatırlayacak. Gerçek hayat spoilerı vereyim, başarılı birisi olduğun zaman telefonun susmuyor, önemli olan telefon değil ama. Seni hakir gören insanların sana bakışlarının değişmesini izlemek. dediğim gibi umarım en yakın zamanda tekrar formuna dönebilirsin.
Bak bir insana bu kadar nasıl bağlanabildin ve nasıl bu kadar önemsiyorsun anlamadım bana aşırı anormal ve korkutucu geldi . O bağlandığın kişide bu durumdan korkmuş olabilir . Yani ben kimsenin beni bu kadar önemsemesini de sevmesinide istemem aşırı rahatsız edici gelir bana . Onu soktuğun durumu bir düşünsene . Seninle görüşmek istemeyebilir gayet normal bir durum bu . Ama sen işi direk intihara bağlıyorsun yani bir nevi benle eskisi kadar samimi olmazsan benle konusmazsan kendimi öldürüceğime getiriyorsun durumu , o kişiye az da olsa deger veriyorsan ona bu şekilde çıkmaz sokak oluşturma . Bırak senle görüşmek istemiyorlarsa görüşmesinler , biraz zaman geçsin onların dışında da dünyada anlasabilecegin kişiler çıkar illaki , hatta burada bile bulabilirsin kafa dengin seni anlıyabilecek insanları . Son olarakta lütfen profesyonel bir destek al , sana daha farklı bir bakış açısı katabilecek her yolu dene bence .
My_Immortal Daha öncesinde de intihar planım vardı bir gün bir kitap sayesinde bir hocamla tanıştım yani tanıyordum ama sadece ismini bildiğim birisiydi ve sonra tanıştık ve çok samii olduk. O günden sonra ben o hocam için intiharı rafa kaldırdım ve hayata dönmeye çalıştım ve çok uzun bir süre intiharı düşünmedim ve kendime zarar vermedim. Onu kendi ailemden bildim ve ailemle paylaşmadığım şeylerin hepsini paylaştım ve her anımda yanımda oldu ve destek çıktı bana ve bana söz verdi beni asla bırakmamak için asla ama asla. Ama sonra sözünü tutamayacağını söyledi bana bahsettiğim insan o hoca yukarıda sorulan soruya cevap da bu olabilir 20 yaşımdayım ve o insan 20 yıldır hayatımda yok çok olmadı bile samimi oluşumuz yarım yıldır belki belki biraz fazla ama o süre zarfında çok şey paylaştık ve çok yakınlaşmıştık. Benim hayatımda 3 hocam var çok sevdiğim 2 si ablam gibi severim ailemden çok severim ve bahsettiğim insanı da annem yerine koyduğum birisiydi o da beni oğlu yerine koymuştu hayatımın en tepesindeyken birden en dibe indirmemi istedi benden ben de bu durumu kaldıramıyorum canım çok yanıyor
ayrıca bak burda o kadar insan sana uzun uzun yazılar yazmış, yine geçenki gibi kimseyi umursamazca davranırsan ben bir daha tenezzül etmem artık
dennywise geçen sefer hastaneye gittiğimde tüm mesajları okudum gördüm hepsini en sonda da durumu özetleyen bir şey yazdım kimseye umursamamazlık etmedim
CaLVuS hadi öyle olsun şimdi yaptığın ne peki? Bak kimseye cevap vermedin ben son yorumumu atınca ona direkt cevap verdin
dennywise yukarıda ayrıntıyı sordu bana ben de açıklamaya çalıştım kısaca alduin destek alma konusunda ise psikoloğa gittim bir süre ve aktif olarak da ilaç kullanıyorum bir süre sonra her şeyin güzel olacağına inandım ve psikoloğu bıraktım ve doktor gözleminde ilacımın dozunu düşürdüm inanmıştım iyi olacağıma ama işte en son o hocam ile aram bozuldu ve yine düştüm kendi çukuruma
Sen gerçekten çok bağlanmışsın bu kadar kısa sürede böyle bir ilişki CaLVuS senin intihara meyilli biri olduğunu bilip böyle bir karar verdiyse ve sana açıklama yapmadıysa karışık bir durum oluyor. Onun düşüncelerini biliyor musun neden bir anda hayatından gitmek istedi ? Senin görmediğin onun farkettiği bazı şeyler olabilir. Anlattığına göre sana çok destek olmuş seni tüketen bir kişide değil.
CaLVuS Bir kaç soru aklıma geldide , herhangi bir topluluga vs üye misin ? , bahsettigin 3 hocanın 3 ü de mi ilişkisini tamamen kesti ? ve sana bu kadar samimiyetten sonra ilişkilerini keserken herhangi bir bahane sundular mı ?
Çok özeline girmek istemiyorum ama merak ettim
Çok özeline girmek istemiyorum ama merak ettim
Benim çok arkadaşım benimle konuşmayı bıraktı. Görmezden gelenler oldu, engelleyenler oldu.. aralarında çok değer verdiklerim vardı. Genel olarak hepsiyle konuşmayı özlüyorum, bazen rüyamda bile görüyorum. Hele bir yakın kız arkadaşım vardı 8. sınıfta çokk yakındık, liseye geçince farklı liselerde olunca hemen konuşmayı bıraktı, iletişimi kesti. Kaç kere buluşmak istedim hepsinde bahane bulup erteledi. Üstünden 4 hatta 5 sene geçti hala deli gibi özlüyorum o günleri ve arkadaşımın eski halini. Bu sene de tüm arkadaşlarım bi üniye yerleşti iyisiyle kötüsüyle. Aynı şehre gitmeyi planladığım başka bir kız arkadaşım vardı, birlikte ev tutarız hayalleri falan filan ki cidden kendisini çok seviyorum. O da üniye geçince konuşmayı bıraktı, normalde her gün telefonla konuşurduk, gece korkup uyuyamadığımda telefonla arardım, ben uyuyasıya kadar beklerdi sonra kapatırdı. Şu siteye davet ettiğim tek insan oydu da başka kimseye güvenip edemem diye tek onu davet ettim. Öldü tabi. Yani neyse işte ben hep arkadaşlarıma fazla değer veren birisiyim, onlar 1 seviyorsa ben 10 seven taraf oluyorum hep. Şimdş bu bahsettiğim iki arkadaşımı cidden çok özlüyorum, konuşmak istiyorum ama ben yeterince çabaladığımı düşünüyorum. Karşı taraf istemiyor. Bazen instagramda komik bir şey çıkıyor, başka arkadaşıma atarken onları da görüyorum onlara da atmak istiyorum ama atamam. Çünkü konuşmak istemiyorlar. Sen de mesela gidip ona ''bak sen benle konuşmak istemiyorsun diye depresyona girdim, ölmek istiyorum, seni çok özledim'' diye bir konuşma yapsan dahi başarılı olmaz, hadi diyelim oldu eski günlerin hatrına konuşmaya başladı seninle tekrardan ama eskisi gibi olması çok zor. Senin o sevdiğin insan yok artık, şuan yerinde başkası var. Aynı samimiyeti kuramazsınız. Sen onun eski halini özlüyorsun veya aklında kurduğun halini. Ama şuan o insandan eser yok işte. Arkadaş olabileceğin, ondan bile daha çok seveceğin bir sürü insan var. Tamam o kişileri bulmak zor hatta bulduktan sonra yeni arkadaşlık, ilişki kurmaya başlamak çok zor, biliyorum. Ama biraz zaman verince olmayacak şey değil. Biraz zamanla her şey düzelir. Bazen insana hiç öyle gelmez. Kendine biraz zaman tanı. İnsanlar unutma temeline kurulmuş varlıklardır. Doğuran anne o esnada acıdan kıvranır, bir daha doğurmayacağım falan filan der. Sonra ne yapar doğum bittiği anda bebesini eline alınca o acısı geçer sonrasında bi bakmışsın 2.,3. çocuk diye ilerler. Bazı sınav haftaları vardır veya iş yerinde çok zor geçecek bir hafta, ulan dersin ben şu haftayı bi atlatayım önümde kimse duramaz. O hafta çoktan geçer gider, yerine yenileri bile gelir, aşamayacağını sandığın başka haftalar... Bir de hemen olmasını bekleme. Kilo verip spor yapmaya başlayan insan hemen sonuç görmek ister ama dur be adam, sen bu kiloları bir günde mi aldın? insandan insana süreç değişir, bazıları hızlı kilo verir 6 ayda istediği sonuca ulaşır, bazılarının 1.5-2 senesini alır bu ama sonunda istediği kiloya,görünüme ulaşır. Bazıları da tek başına yapamaz, iradesi ve gücü yetmez hem diyetisyene gider hem spor hocası tutar. Anlatabiliyor muyum? sen de bu durumu tek başına aşmak zorunda değilsin. Psikolog ile çok daha rahat bir şekilde üstünden gelebilirsin bence. Ve kendine bir hobi bul kesinlikle, o kişi aklına geldiğinde hemen başka şeylerle uğraş. Sen değersiz değilsin, kimse için kendi canını heba etme.
CaLVuS bu sefer açık olacağım dışarıdan kendine bir babk şu yazını ojektif olarka oku. Takıntılı insanları takıntı yapan ilgiyi aartan karşılık bulamayuınca da cocuk gibi ağlayan bir adam var.
Kim böyle bir insanla birlikte olmak ister? Farzedelim ki intihar etseydin ne oalcaktı çok açık söylüyorum o şimdid nerde dediğin kişiler 7 gün içinde seni unutacaktı ölmüş yada ölmemiş olman pek siklerinde olmaycaktı hayatından cıktı deidğin kızın diyeceği iki cümleyi söyleym sana "neyse klurtuldum" rahatlayacaktı.
Tek annen üzülmeye devam edecekti taki oda sğalığından herşeyinden olduğu ve öldüğü ana kadr. bir tek o başka kimsme pek oralı olmayacaktı.
Bu karakterle düzeltmeden ölsen ve farzedelimki diğer taraf varsa o tarafa zulm olcan olm kisme senle uğraşmaz intihar da etmiş derler yallah cehenneme zebani bile gelmez gitmeyelim amk 2 saat ateş altı car car yok kız için şunları şunları yapmışta bunlar bunları yapmış kız kaçmış valaha zebani gelmez.
E ubu sefer pişman oldun hadi orda da intiahr edeyim busefer de dünyaya döneyim diye bir şansın olmayacak sıçtın. Sonsuz bir azap seni bebkliyor olacak bi zebani gelsede iki sohbet etsek diyeceksin ama gelmeyeek.
Yani ölüm sana kurtuluş değil. Tek bir kurtuluşun var. Karakterini düzeltmek. aha 7gun geçmeden geldin 2. konuyu açtın. Yeter da kaç kaşında adamsın. Artık cocuk değilsin pışpışlayacak bi anan da yok etrafta büyüdün artık. kaakterininde büyümesi lazım. İzin verki büyüsün acı çekmek insan karakterinin en sevdiği yieyecektir. Besindir. Onlarla beslenir ve büyür.
Artık ağlamayı sızlanmayı durdurmalısın. Bırakta karakterin beslensin, büyüsün ve öğrensin. Yeter da.
Kim böyle bir insanla birlikte olmak ister? Farzedelim ki intihar etseydin ne oalcaktı çok açık söylüyorum o şimdid nerde dediğin kişiler 7 gün içinde seni unutacaktı ölmüş yada ölmemiş olman pek siklerinde olmaycaktı hayatından cıktı deidğin kızın diyeceği iki cümleyi söyleym sana "neyse klurtuldum" rahatlayacaktı.
Tek annen üzülmeye devam edecekti taki oda sğalığından herşeyinden olduğu ve öldüğü ana kadr. bir tek o başka kimsme pek oralı olmayacaktı.
Bu karakterle düzeltmeden ölsen ve farzedelimki diğer taraf varsa o tarafa zulm olcan olm kisme senle uğraşmaz intihar da etmiş derler yallah cehenneme zebani bile gelmez gitmeyelim amk 2 saat ateş altı car car yok kız için şunları şunları yapmışta bunlar bunları yapmış kız kaçmış valaha zebani gelmez.
E ubu sefer pişman oldun hadi orda da intiahr edeyim busefer de dünyaya döneyim diye bir şansın olmayacak sıçtın. Sonsuz bir azap seni bebkliyor olacak bi zebani gelsede iki sohbet etsek diyeceksin ama gelmeyeek.
Yani ölüm sana kurtuluş değil. Tek bir kurtuluşun var. Karakterini düzeltmek. aha 7gun geçmeden geldin 2. konuyu açtın. Yeter da kaç kaşında adamsın. Artık cocuk değilsin pışpışlayacak bi anan da yok etrafta büyüdün artık. kaakterininde büyümesi lazım. İzin verki büyüsün acı çekmek insan karakterinin en sevdiği yieyecektir. Besindir. Onlarla beslenir ve büyür.
Artık ağlamayı sızlanmayı durdurmalısın. Bırakta karakterin beslensin, büyüsün ve öğrensin. Yeter da.
Psikolojide schadenfreude denen bir kavram var başkasının zararından zevk almak demek bu sempati kurmada denilebilir insanlar genel itibari ile empati yapabildiğinden mazlumun yanında olma eğilimindedir senin "intihar edecektim ama o kişi beni geri çekti" dediğin kişide senin o anki zayıflığına karşı sempati besleyip sana yardım etme eğilimine girmiş olabilir ve bence sende yaşadığın (artık ne yaşadıysan) psikolojik sorundan bunun sana acıdığı için değilde sana değer verdiği seni sevdiği düşüncesine girmiş olabilirsin yada bir diğer fikrim o kişinin sana yine bu düşünceyle yardım eli uzattığında yaşama dürtünün gereğinden fazla çalışıp karşındaki kişiye karşı olması gerekenden aşırı fazla ilginden dolayı karşındaki kişlyi sıkmış yada korkutmuş olabilirsin her 2 kelimenden birinin intihar olupta bunun nedenini açıklamadığından dolayı insanların kafasındaki senaryo değişken olabiliyor öncelikle sonuç ile bu kadar haşırneşir olmak yerine bir insandan yada insanlardan bir yardım istemek için sorunun asıl nedenini söylemen gerekir buradaki insanlar müneccim değil.
Konunun genel hatlarından konuşmak gerekirse şuan çektiğin acıdan dolayı bu haldesin ancak bu benim fikrimce birazda senin suçun çünkü genelde insanlar ne kadar çok bağlanırsa ne kadar çok yüksek duygu oranı hissederse bunun negatif yönüne döndüğünde o kadar çok canı yanıyor o kadar çok yıpranıyor herşeyi kararında yaşaman gerekir diğer yandan ölmek isteyecek ne yaşamış olabileceğinle alakalı düşünüyorum 20 yaşında hayatının baharında olan bir insansın bundan bir ay önce işte bir dayıya rastladım biraz muhabbet ettik adam covidden önce karısını 3 çocuğundan 2 sini peşpeşe kaybetmiş diğer çocuğuda babasıyla konuşmuyormuş adam karın tokluğuna inşaatta amelelik yapıyor adamın gözünün feri sönmüş bunca yıllık anıların yok olması ile ama yaşıyor sonuçta tabiki her insanın dayanma gücü ayrı bir seviyedir ancak burada değinmek istediğim olay senin bu yaşa kadar bu insanlara göre yapmak için bu kadar düşündüğün hayatına son verme girişimine iten ne yaşayabilirsin bunu yaşaman için çok emek verdiğin uzun zaman geçirdiğin kişileri kaybetmen gerekiyor hani kusura bakma bu şekilde bir düşünüyorum olayı tam olarak anlatmadığından dolayı.
Şu dünyadaki en berbat şey acı olduğunu düşünebilirsin ancak en berbatı hiçbirşey hissedememek tamamen amaçsız ve hissiz bir şekilde yaşamını sürdürmek. Mutlu olamamak, hüzünlenememek, duygusallaşamamak, öfkelenememek, eskiden hissettiğin herşey için hiçbir anlamın kalmaması bu bence en kötü olan şey. Dünya üzerinde mutlu olmak için gelmedik ama buna yönelimimiz var yaşayacağımız hepi topu 70 yıllık bir süre içinde çektiğin sorunlar yüzünden daha kısacık zamanında yok olmayı istiyorsun bu bence sakince verilmiş bir karar değil senin bu dünya içinde nefes aldığın hayatın olmayacak hatta acı çekebileceğin birşeyde kalmayacak öldüğün zaman tamamen yok olmuş olacaksın senden geriye sadece çevrendeki kişilerin hatıraları kalacak onlarda öldümü sanki bu dünyada hiç var olmamış gibi olacaksın bu yüzden acı çekmekten dolayı hayatına son vermek yerine acıda çeksen iyi yaşamaya çalış çünkü birdaha böyle bir şansın olmayacak asıl intihar için sebep tamamen hissizlik amaçsızlıktır fikrimce.
Eğer iyileşmek istiyorsan hayatına alacağın insanları bu bozuk psikolojinde gereksiz az yada gereksiz fazla bağlanarak uzaklaştırma eskiden olduğun gibi ol olmaya çalış her ne kadar sevgi denen şey çok güzel bir şey olsa da ne azı ne çoğu iyi değildir ortasını bulmaya çalış ve en önemlisi birisine duyduğun sevgi için bir nedenin olsun nedenin doğru olsun.
Konunun genel hatlarından konuşmak gerekirse şuan çektiğin acıdan dolayı bu haldesin ancak bu benim fikrimce birazda senin suçun çünkü genelde insanlar ne kadar çok bağlanırsa ne kadar çok yüksek duygu oranı hissederse bunun negatif yönüne döndüğünde o kadar çok canı yanıyor o kadar çok yıpranıyor herşeyi kararında yaşaman gerekir diğer yandan ölmek isteyecek ne yaşamış olabileceğinle alakalı düşünüyorum 20 yaşında hayatının baharında olan bir insansın bundan bir ay önce işte bir dayıya rastladım biraz muhabbet ettik adam covidden önce karısını 3 çocuğundan 2 sini peşpeşe kaybetmiş diğer çocuğuda babasıyla konuşmuyormuş adam karın tokluğuna inşaatta amelelik yapıyor adamın gözünün feri sönmüş bunca yıllık anıların yok olması ile ama yaşıyor sonuçta tabiki her insanın dayanma gücü ayrı bir seviyedir ancak burada değinmek istediğim olay senin bu yaşa kadar bu insanlara göre yapmak için bu kadar düşündüğün hayatına son verme girişimine iten ne yaşayabilirsin bunu yaşaman için çok emek verdiğin uzun zaman geçirdiğin kişileri kaybetmen gerekiyor hani kusura bakma bu şekilde bir düşünüyorum olayı tam olarak anlatmadığından dolayı.
Şu dünyadaki en berbat şey acı olduğunu düşünebilirsin ancak en berbatı hiçbirşey hissedememek tamamen amaçsız ve hissiz bir şekilde yaşamını sürdürmek. Mutlu olamamak, hüzünlenememek, duygusallaşamamak, öfkelenememek, eskiden hissettiğin herşey için hiçbir anlamın kalmaması bu bence en kötü olan şey. Dünya üzerinde mutlu olmak için gelmedik ama buna yönelimimiz var yaşayacağımız hepi topu 70 yıllık bir süre içinde çektiğin sorunlar yüzünden daha kısacık zamanında yok olmayı istiyorsun bu bence sakince verilmiş bir karar değil senin bu dünya içinde nefes aldığın hayatın olmayacak hatta acı çekebileceğin birşeyde kalmayacak öldüğün zaman tamamen yok olmuş olacaksın senden geriye sadece çevrendeki kişilerin hatıraları kalacak onlarda öldümü sanki bu dünyada hiç var olmamış gibi olacaksın bu yüzden acı çekmekten dolayı hayatına son vermek yerine acıda çeksen iyi yaşamaya çalış çünkü birdaha böyle bir şansın olmayacak asıl intihar için sebep tamamen hissizlik amaçsızlıktır fikrimce.
Eğer iyileşmek istiyorsan hayatına alacağın insanları bu bozuk psikolojinde gereksiz az yada gereksiz fazla bağlanarak uzaklaştırma eskiden olduğun gibi ol olmaya çalış her ne kadar sevgi denen şey çok güzel bir şey olsa da ne azı ne çoğu iyi değildir ortasını bulmaya çalış ve en önemlisi birisine duyduğun sevgi için bir nedenin olsun nedenin doğru olsun.
My_Immortal Earendel dershanede tanıştım onlarla birisi fizik öğretnimdi ve ablam gibi sevdiğim birisi oldu bir süre sonra sonra da yakınlaşıp birbirimze sırlarımızı açtık birbirimize yardım etmeye çalıştık ailemin haberi yoktu bu olaylardan ve beni ilk psikoloğa götüren hoca oydu her şeyi kendisi karşıladı ikimizin arasında bir sır oldu uzun bir süre, ve evlendi derken uzun bir süredir konuşamıyoruz en son intihar denememde veda yazısı yazmıştım sonrasında da birkaç cümlelik sohbetler. Sonra bir sonraki hocam olan rehberlik hocasıydı onunla da çoğu huylarımız bazı acılarımız aynıydı ve birbirimze destek olduk o da ablam gibi oldu konuştuk dertleştik şu an da arada sırada konuşuruz ama en son hocam olan hocam tüm bunları yazmamın sebebi sebep dememek lazım en çok ona bağlandım bende aile sevgisi yok ailemde aile sevgisi yok o yüzden ailemi hep dışarıda aradım ve gördüm yere de sarıldım bırakmadım o hocam da annem gibi oldu ve bana oğluymuşum gibi davrandı ve kendisi de bunu söyledi ve evet tüm hepsi de intihara meyilli olduğumu biliyorlardı hepsi bunu bilerek bana yaklaştı ben söyledim kimseye zarar vermek istemiyorum gider ayak ama onlar bunu bile bile yanımda oldular ve en son ve en çok bağlandığım hocam için söz verdim dedim intihar etmeyeceğim dedim o da daha öncesinde bana söz verdi beni asla bırakmayacağına dair o sözünü tutamyacağını söyeldi ve ne yapacağımı şaşırdım öldüm sandım.
CaLVuS bak diyorsunki bu insanlarla tanışmadan da meyilliydim intihara o zaman ana nedeni ne , bir nedeni olmalı , onlarla tanismadan da intiharı düşünen bir insansan ana neden daha başkadır , yaşama amacın filan olmadigindan vs. mı yani esas mesele ne intihar etmeye seni sürükleyen
CaLVuS olm sen hocalarına falan mı yürüdün bak açık söyle bu iğşin altından böyle birşey varmış gibi duruyor. Kadın sana ilgi gösterdi diye kadına aşık olup yürümeye kalkmadın inşallah.
Manitan değil bilmemne değil hocası gitti diye mi bir adam bu kadar ağlayacak bu iş bu anlattığın gibi durmuyor? Yda en aızndan benim için olayı açığa kavuşturacak nitelikt bir açıklama değil.
Annem gibi gördüm diyorsun - Kesinlikle hayır cümlende herşeyimizi birbirimize açtık diyorsun o bana analttı ben ona. Anne oğulilişkilerinde böyle bir rahatlık açıklık yoktur. Anneye falan bir erkek hreşeyi açamaz. Burdan annem gibi gördüm olayı çuvallyıro gibime geliyor.
Manitan değil bilmemne değil hocası gitti diye mi bir adam bu kadar ağlayacak bu iş bu anlattığın gibi durmuyor? Yda en aızndan benim için olayı açığa kavuşturacak nitelikt bir açıklama değil.
Annem gibi gördüm diyorsun - Kesinlikle hayır cümlende herşeyimizi birbirimize açtık diyorsun o bana analttı ben ona. Anne oğulilişkilerinde böyle bir rahatlık açıklık yoktur. Anneye falan bir erkek hreşeyi açamaz. Burdan annem gibi gördüm olayı çuvallyıro gibime geliyor.
Bigfrizzyhead aynı durum benim için de geçerli bir sevgi aldığımda ya da değer ben karşılığında ne kadar sevgim varsa ne kadar değer verebiliyorsam hepsini veriyorum kendimi tükettiğimin farkındayım bana verdikleri tavsiyeler aklıma geliyor sürekli ya da birlikte olduğumuz zamanlar geliyor mahvoluyorum. Vader dışarıdan çocuk gibi göründüğümün farkındayım çok zayıfım hem de çok tek başıma yapamıyorum destek istiyorum onlara tutunuyorum + öyle bir şey yok öyle bir niyetim yok kendilerini ablam yerine koydum ve hatta daha ötesine geçerek anne yerine koydum daha başka bir şey yok kötü bir niyetim yok aşk acısı da çektim aşık oldum birisine ve o kadar canım yandı ki ilk defa aşık olmuştum ama bunlar daha çok canımı yakıyor çünkü birisi hayatımın ilk aşkıydı ama birileri ablam dediğim ve annem gibi gördüğüm bana ablalık ve annelik yapan insanlar dahası yok supermanprime basitçe anlatmaya çalıştım hayatımın en tepesine koydum üniversiteye gittiğimde şehir dışına sırf onları görmek için sigarayı bıraktım ve o parayla ootobüs bileti aldım haftanın geçmesinin tek sebebi hafta sonu onları görcek olmamdı bir işe girmek için başvuru yaptığımda tek düşündüğüm izin günüm olacak mı ve o izin gününde acaba onlarla görüşebilecek miyim di ve haklısın başıma gelenlerin hepsi benim suçum çok pişmanım ama pişmanlık fayda etmiyor acı içerisinde kaldım Earendel aklımda plan vardı artık yaşamın benim için bir anlamı yoktu ama onları tanıdıktan sonra bazı şeylere inandım ve şimdi tekrar yok gibiler
Onlarda bizim gibi düşünüyor olabilirler mi? Birbirlerini tanıyorlar galiba aralarında konuşup senin hakkında karar vermiş olabilirler CaLVuS sana bu kadar değer verip seni bu halde böyle bırakıyorlarsa altında kesinlikle bir neden vardır.
My_Immortal böyle ortak bir karar vereceklerini hiç düşünmüyorum. Bana en çok acı veren şey ise son bahsettiğim anne rolünde gördüğüm hocamın küçük kızları var benden çok daha küçükler onlarla tanışmıştım ve onları parka götürmüştüm birçok kere birçok kere de evlerine gitmiştim ve onlarla oyun oynayıp yine parka götürmüştüm onlar da benim kardeşlerim gibi oldular o kadar çok sevdim ki onlar da beni severdi ben sarılıp öperdim onları onlar da bana sarılıp öperdi beni çok güzeldi onların bana Burak abi deyip sarılması he şeyimi çözüyordu ve o an en mutlu insan ben oluyorum sanıyordum ama işte beni en çok üzen şey ise onları bir daha göremeyecek olmam kardeşlerimdi onlar benim bir gün son kez görüp sarılıp öptüm onları ve son olduğunu bilmiyordum ben onlarsız nasıl yaşayacağım bilmiyorum
CaLVuS her ne kadar yaptıklarını ''ablam gibi görüyorum'' diye yapsanda karşıya öyle yansımamış olabilir, şahsen bir erkek öğrencim olsa ve böyle davranışlar sergilese, sırf beni görmek için başka şehirden gelse bi de üstüne bunu her haftasonu yapsa/yapmaya çalışsa ben bi ürperirdim, üzgünüm ama öyle yani. Bu devirde her ne kadar güvenilir bir insanım desende her şey çıkabilir altından diye düşünebilirler yani. İnsan bi korkar. Amacının öyle olmadığını biliyoruz ama dediğim gibi karanlık bi dönemden geçiyoruz, adam annesini öldürdü geçen. Çıkıpta öğrencisine güvenmedi diye hocayı suçlayamayız. Durum da biraz garip yani.
CaLVuS Kadının , kocası senden rahatsız olmuş olabilir . Ben olsam bende derim bu adam kim diye tanımayız etmeyiz . Yani hocanda da büyük yanlıs var bence , öğrencinle bu kadar içli dışlı niye oluyorsun , bak hocanın sana faydasindan çok zararı olmuş .
Eğer sürekli arkadaşlar istiyorsan bir alanda çok başarılı olmak için ugraş , o iş için uğraş verirken yalnızlık hissetmezsin hep işine odaklanırsın ve başarıncada cevrende bir sürü insan olur . Bak bunu yapmaya calış gercekten faydasını görürsün
Eğer sürekli arkadaşlar istiyorsan bir alanda çok başarılı olmak için ugraş , o iş için uğraş verirken yalnızlık hissetmezsin hep işine odaklanırsın ve başarıncada cevrende bir sürü insan olur . Bak bunu yapmaya calış gercekten faydasını görürsün
CaLVuS senin tek hatan insanlara olması gerekenden çok daha fazla bağlanmak seni ayağa kaldıran kişi çok sert bir şekilde yerede düşürebilir mental sağlığın hiçbir zaman bir insana bağlı olmamalı, ayrıca hiçbir insan lordun da dediği gibi herşeyini ailesine anlatamaz öğretmenlerde öğrencileriyle kendi ailevi sorunlarını konuşabilecek şekilde eşiti olarak öğrencisini almaz benim fikrimce senin ihtiyaç duyduğun bazı duyguları o kişilerden almaya çalıştın ancak sende ipin ucu kaçınca karşındakide geri çekilmek zorunda kaldı
Sana kısaca yaşadığın olayı özetliyim.
Sorun sadece sevgine karşılık alamaman değil. Sorun yatırım yaptığın, sadakati olduğun ve saygı duyduğun kişinin sana aynı saygıyı, aynı sadakati ve yatırımı yapmaması. Yatırım yaptığın kişiden aynı yatırımı alamaman, markette yaptığın alışveriş gibi yani alış-verişdir ilişkiler. 10 TL veriyorsan markete karşılığında 10 TL olan bir ürün almayı beklersin, o ürünü vermezlerse sana "Niye vermiyorsun kardeşim sana para veriyorum." dersin, satmıyoruz derlerse sende gider başka marketten alırsın ürünü sorun çözülür, başka markette ürün mü kalmadı gözünü seviyim. Bana da oluyor bazen, herkese oluyor üzücü ama bu gayet normal bir şey dünya bu dönüyor devam ediyor. Bir kişi sana böyle yaptı diye hayattan küsmemek aksine siktir git başka insan mı yok deyip dünkü halinden daha güçlü olman gerek. Evet, değer vermiş olabilirsin ama bu senin biriyle son tanışman, ilişkin, arkadaşlığın değil olamayacakta. Değer verdiğin kişi seni gece uyumadan önce düşünmüyorken sen kendini onun için feda etmeyi planlıyorsun. Değmez. İlk önce kendi mutluluğun ondan sonra başkalarının. Mutlu olmak istiyorsan bencil olacaksın mutluluğu elde edene kadar, daha güçlü değilken kendinden ödün verirsen üzülürsün. Üzgünken, sinirliyken asla fevri ve ani kararlar vermemek gerek çünkü bu kararlar çoğu zaman pişmanlık verir sonrasında. Bu tür durumlarda nefes al, sakin kalmaya çalış ve zaman ver kendine.
Bu konuda ve intihar hakkında 2. yazışın. Acilen ve acilen profesyonel yardım alman gerek. Hafife veya göz ardı edilebilecek bir konu değil. Hatta gerekirse git hastahanede yatmak istediğini söyle 1-1.5 ay kafanı, düşüncelerini topla, uzaklaş her şeyden insanlardan, teknolojiden, kötü düşüncelerden, günlük hayatın zorluklarından. Ayıp, kötü veya aciz bir şey değil her insan farklıdır olur böyle şeyler. Sonrasında emin ol bütün dünyan ve düşüncelerin değişecek inan.
Sorun sadece sevgine karşılık alamaman değil. Sorun yatırım yaptığın, sadakati olduğun ve saygı duyduğun kişinin sana aynı saygıyı, aynı sadakati ve yatırımı yapmaması. Yatırım yaptığın kişiden aynı yatırımı alamaman, markette yaptığın alışveriş gibi yani alış-verişdir ilişkiler. 10 TL veriyorsan markete karşılığında 10 TL olan bir ürün almayı beklersin, o ürünü vermezlerse sana "Niye vermiyorsun kardeşim sana para veriyorum." dersin, satmıyoruz derlerse sende gider başka marketten alırsın ürünü sorun çözülür, başka markette ürün mü kalmadı gözünü seviyim. Bana da oluyor bazen, herkese oluyor üzücü ama bu gayet normal bir şey dünya bu dönüyor devam ediyor. Bir kişi sana böyle yaptı diye hayattan küsmemek aksine siktir git başka insan mı yok deyip dünkü halinden daha güçlü olman gerek. Evet, değer vermiş olabilirsin ama bu senin biriyle son tanışman, ilişkin, arkadaşlığın değil olamayacakta. Değer verdiğin kişi seni gece uyumadan önce düşünmüyorken sen kendini onun için feda etmeyi planlıyorsun. Değmez. İlk önce kendi mutluluğun ondan sonra başkalarının. Mutlu olmak istiyorsan bencil olacaksın mutluluğu elde edene kadar, daha güçlü değilken kendinden ödün verirsen üzülürsün. Üzgünken, sinirliyken asla fevri ve ani kararlar vermemek gerek çünkü bu kararlar çoğu zaman pişmanlık verir sonrasında. Bu tür durumlarda nefes al, sakin kalmaya çalış ve zaman ver kendine.
Bu konuda ve intihar hakkında 2. yazışın. Acilen ve acilen profesyonel yardım alman gerek. Hafife veya göz ardı edilebilecek bir konu değil. Hatta gerekirse git hastahanede yatmak istediğini söyle 1-1.5 ay kafanı, düşüncelerini topla, uzaklaş her şeyden insanlardan, teknolojiden, kötü düşüncelerden, günlük hayatın zorluklarından. Ayıp, kötü veya aciz bir şey değil her insan farklıdır olur böyle şeyler. Sonrasında emin ol bütün dünyan ve düşüncelerin değişecek inan.
Dostum, sana birkaç satırda bu hayattan bu zamana kadarki yaşadıklarımdan yola çıkarak şunları söyliyebilirim.
Öncelikle her ne olursa olsun bu hayat yaşamaya değer yaşatmaya değer bir hayat. Ve hayattan zevk almak için kabullenmen gereken bazı gerçekler var. Ve bu gerçekler hepimiz için geçerli.
Hiçbir zaman kusursuz mükkemmellikte dertsiz tasasız acısız bir hayatımız olmayacak, hiçbirimiz için. Hiçbirimizin hayatı kusursuz güzellikte değil. Dışarıdan "mükkemmel bir hayatı var" diye düşündüğün insanların da hayatı kusursuz değil. O yüzden hayatının kusursuz olmayacağını kabullenmen lazım.
Hayatının merkezinde kendini koy etrafına da sevdiklerini. Ve hepsini bir gün hayatından çıkabileceğini kabullenerek koy. Çünkü neden biliyor musun, senin çektiğin acının temeli, kabullenmemen. Aslında intihar edince rahatlarım her şey biter diyorsun ya. Bunun bir yolu daha var: KABULLENMEK..
Kendini akmakta olan bir nehir gibi düşün akmakta olduğun yolda bir kayaya denk geldin ve o kayayı hemen kırıp. Hayal ettiğin yolda akmaya devam etmek istiyorsun.
Ama bir su olarak o kayayı hemen kırıp yola devam etmen o kadar imkansız ki buna rağmen sen de sürekli "o kayayı kırıcam aksi olamaz" diye kabullenmeyip ısrar ediyorsun. Hatta o kayayı kıramadığın için kendini, o kadar birikmiş değeri, hayatı, yaşamı heba etmek istiyorsun. Sırf istediğin yol tıkandı diye.
Ama akan su böyle yapmaz dostum. Önüne bir engel çıktığında geçemiyeceği değiştiremiyeceği kesinse o yoldan gidemiyeceğini kabullenir ve etrafından dolanır yoluna devam eder. O kayayı kıramadığı için bazı şeyleri kaybeder, kafasındaki yoldan vazgeçer fakat girmiş olduğu yeni yolda yepyeni güzellikte yaşantılar katar kendine. Ve acısıyla tatlısıyla, kaybettikleriyle kazandıklarıyla, yaşayamadıklarıya yaşadıklarıyla güzel bir nehir olur.
Kendi benliğinin, kendi karakterinin özellikleriyle oluşturduğu bu rotadan, işine gelen faydalanır işine gelmeyen faydalanmaz. İşine gelen o nehrin yanına yerleşir işine gelmeyen yerleşmez. Hepsine eyvallah
Hiçbir nehir kendisine uğrayacak olanlara göre yolunu belirlemez...
Yani dostum kabullen, zamana bırak ve önüne bak.
Milyonlarca spermin arasından o kadar düşük olasılıklardan sıyrılarak elde ettiğin Hayatını Yaşa...
Su gibi ol dostum su gibi :))
Seviliyorsun...
Öncelikle her ne olursa olsun bu hayat yaşamaya değer yaşatmaya değer bir hayat. Ve hayattan zevk almak için kabullenmen gereken bazı gerçekler var. Ve bu gerçekler hepimiz için geçerli.
Hiçbir zaman kusursuz mükkemmellikte dertsiz tasasız acısız bir hayatımız olmayacak, hiçbirimiz için. Hiçbirimizin hayatı kusursuz güzellikte değil. Dışarıdan "mükkemmel bir hayatı var" diye düşündüğün insanların da hayatı kusursuz değil. O yüzden hayatının kusursuz olmayacağını kabullenmen lazım.
Hayatının merkezinde kendini koy etrafına da sevdiklerini. Ve hepsini bir gün hayatından çıkabileceğini kabullenerek koy. Çünkü neden biliyor musun, senin çektiğin acının temeli, kabullenmemen. Aslında intihar edince rahatlarım her şey biter diyorsun ya. Bunun bir yolu daha var: KABULLENMEK..
Kendini akmakta olan bir nehir gibi düşün akmakta olduğun yolda bir kayaya denk geldin ve o kayayı hemen kırıp. Hayal ettiğin yolda akmaya devam etmek istiyorsun.
Ama bir su olarak o kayayı hemen kırıp yola devam etmen o kadar imkansız ki buna rağmen sen de sürekli "o kayayı kırıcam aksi olamaz" diye kabullenmeyip ısrar ediyorsun. Hatta o kayayı kıramadığın için kendini, o kadar birikmiş değeri, hayatı, yaşamı heba etmek istiyorsun. Sırf istediğin yol tıkandı diye.
Ama akan su böyle yapmaz dostum. Önüne bir engel çıktığında geçemiyeceği değiştiremiyeceği kesinse o yoldan gidemiyeceğini kabullenir ve etrafından dolanır yoluna devam eder. O kayayı kıramadığı için bazı şeyleri kaybeder, kafasındaki yoldan vazgeçer fakat girmiş olduğu yeni yolda yepyeni güzellikte yaşantılar katar kendine. Ve acısıyla tatlısıyla, kaybettikleriyle kazandıklarıyla, yaşayamadıklarıya yaşadıklarıyla güzel bir nehir olur.
Kendi benliğinin, kendi karakterinin özellikleriyle oluşturduğu bu rotadan, işine gelen faydalanır işine gelmeyen faydalanmaz. İşine gelen o nehrin yanına yerleşir işine gelmeyen yerleşmez. Hepsine eyvallah
Hiçbir nehir kendisine uğrayacak olanlara göre yolunu belirlemez...
Yani dostum kabullen, zamana bırak ve önüne bak.
Milyonlarca spermin arasından o kadar düşük olasılıklardan sıyrılarak elde ettiğin Hayatını Yaşa...
Su gibi ol dostum su gibi :))
Seviliyorsun...
sanırım seni bu denli yıpratan kişi / konu dışında düşünebildiğin başka bir mesele yok bu yüzden de kendini çözüm odaklı olmaktan, hayatının geri kalanını düşünmekten alıkoyuyorsun. Ve yine, sürekli ne yapacağım demekten, bu acının son bulmasını istediğinden, psikolojini de mahvediyor hatta kendi kendine acıyarak kendini daha dibe çekiyorsun. Özür dilerim eğer kırıcı oluyorsa ama ben de zamanında bunları bu şekilde yaşadım ve kendi kendimi, kendi düşüncelerimle harcandım. O yüzden senin de kendine bu şekilde kötü davrandığını, bu yüzden de kısmen intiharı ön planda, tek seçenek diye gördüğünü düşünüyorum.
Ilk olarak gercekten sağlıklı düşünmeni sağlayacak profesyonel yardım almalısın. Yukarıda bahsettiğin gibi değil, tek taraflı ve verimli olacak bir şey. Aynı şeyi iki defa yaşamışsın, bundan ders çıkartmanı dilerim aslında çünkü insan böyle böyle bağışıklık kazanıyor.
Ondan öte benim söyleyebileceğim iki önemli şey var:
1. Seni senden daha çok, gerçek anlamda kimse düşünmeyecek. Başkaları yanında olur, teselli eder, yardım eder, destek verir elbette ama günün sonunda kendinle baş başa kalan sensin. O yüzden kendini sevmeyi dene. Sevmesen de kendine saygı duymayı bil. Çünkü en başta sen kendine saygı duymuyorsan kimse sana o saygıyı vermeyecek. Herkes kendi hayatına bakar, birinin önceliği olmak çok zor bir karardır başkası için. Sen kendine normal bir insan değeri biçmiyor başkasını kendinde daha değerli görüyorsan seni mutlaka harcayacak birisi çıkacak. Başkasının saygısına sevgisine ihtiyaç duyuyor, onlara bu açığını gösteriyorsan illa ki seni o noktadan vuracak birisi olacak. Çünkü maalesef her insan senin gibi düşünmüyor, iyi niyetle yaklaşmıyor ya da sonradan ilgisi tükeniyor.
O yüzden şu an intihar düşünüyor olman kendine yapabileceğin en büyük ve en son kötülük olur.
Tabii ki dönem dönem hayatımıza çok bağlandığımız insanlar gelir ve gider. Her insanın hayatına gelişinin bir sebebi vardır. Ya kalıcı ya gidici olur. Ama uğradıkları yer, esas olan sensin ve senin hayatın. Kim bilir bir 5 ay, 5 sene sonra ne düşüneceksin, kimler gelecek hayatına kimler gidecek..
Bu çok zor geliyor biliyorum, anlayabiliyorum seni ama inan ki geçecek.. Bu yaşına kadar acaba kaç olayda çok sinirlendin, üzüldün, ağladın, duyguların en uç noktalara ulaştı da şimdi hatırlamıyor veya nötr karşılıyor veya hatta gülüyorsundur? Emin ol, şu an geçmekte oldugun dönem de birkaç yıl sonra buna dönüşecek.
2. Dayanamıyorum diyor, intihar etmek istiyorsun ama intihar etmen sana bir şey kazandırmayacak aksine seni bitirecek. Sana mutluluk vermeyecek, seni bitirecek. Huzur sunmayacak, seni bitirecek çünkü sen bunları bulmayı ümit etsen de bu dediklerine şahit olamayacaksın. Belki intiharınla seni bu denli yaralayan insanlara ulaşmak istiyorsundur ama bunu asla öğrenmeyeceksin. İntihar etmek bir devam değil bu tür dileklerini gerçekleştirsin. Aksine, çaresizliğin ışık tuttuğu bir yarım bırakma bir bitiriştir ve sen aslında istediğine bu şekilde ulaşmayacak aksine kendi kendini yarı yolda bırakacaksın. En içten dileklerimle bu ayrımı yapabileceğini diliyorum..
Hayata tutun lütfen. Kendini sev, saygı duy. Kendini sürekli aynı konunun çemberi içerisinde tutma, o çemberin dışına çıkmaya çalış ve hayatında ne oluyor, neler yapabilirsin bir bak.. Hayatını başkası için değil, kendin için yaşamayı öğren.. Bu kadar kolay olmamlı.. Geleceğin, güleceğin günler olacak.. Eminim!
Ilk olarak gercekten sağlıklı düşünmeni sağlayacak profesyonel yardım almalısın. Yukarıda bahsettiğin gibi değil, tek taraflı ve verimli olacak bir şey. Aynı şeyi iki defa yaşamışsın, bundan ders çıkartmanı dilerim aslında çünkü insan böyle böyle bağışıklık kazanıyor.
Ondan öte benim söyleyebileceğim iki önemli şey var:
1. Seni senden daha çok, gerçek anlamda kimse düşünmeyecek. Başkaları yanında olur, teselli eder, yardım eder, destek verir elbette ama günün sonunda kendinle baş başa kalan sensin. O yüzden kendini sevmeyi dene. Sevmesen de kendine saygı duymayı bil. Çünkü en başta sen kendine saygı duymuyorsan kimse sana o saygıyı vermeyecek. Herkes kendi hayatına bakar, birinin önceliği olmak çok zor bir karardır başkası için. Sen kendine normal bir insan değeri biçmiyor başkasını kendinde daha değerli görüyorsan seni mutlaka harcayacak birisi çıkacak. Başkasının saygısına sevgisine ihtiyaç duyuyor, onlara bu açığını gösteriyorsan illa ki seni o noktadan vuracak birisi olacak. Çünkü maalesef her insan senin gibi düşünmüyor, iyi niyetle yaklaşmıyor ya da sonradan ilgisi tükeniyor.
O yüzden şu an intihar düşünüyor olman kendine yapabileceğin en büyük ve en son kötülük olur.
Tabii ki dönem dönem hayatımıza çok bağlandığımız insanlar gelir ve gider. Her insanın hayatına gelişinin bir sebebi vardır. Ya kalıcı ya gidici olur. Ama uğradıkları yer, esas olan sensin ve senin hayatın. Kim bilir bir 5 ay, 5 sene sonra ne düşüneceksin, kimler gelecek hayatına kimler gidecek..
Bu çok zor geliyor biliyorum, anlayabiliyorum seni ama inan ki geçecek.. Bu yaşına kadar acaba kaç olayda çok sinirlendin, üzüldün, ağladın, duyguların en uç noktalara ulaştı da şimdi hatırlamıyor veya nötr karşılıyor veya hatta gülüyorsundur? Emin ol, şu an geçmekte oldugun dönem de birkaç yıl sonra buna dönüşecek.
2. Dayanamıyorum diyor, intihar etmek istiyorsun ama intihar etmen sana bir şey kazandırmayacak aksine seni bitirecek. Sana mutluluk vermeyecek, seni bitirecek. Huzur sunmayacak, seni bitirecek çünkü sen bunları bulmayı ümit etsen de bu dediklerine şahit olamayacaksın. Belki intiharınla seni bu denli yaralayan insanlara ulaşmak istiyorsundur ama bunu asla öğrenmeyeceksin. İntihar etmek bir devam değil bu tür dileklerini gerçekleştirsin. Aksine, çaresizliğin ışık tuttuğu bir yarım bırakma bir bitiriştir ve sen aslında istediğine bu şekilde ulaşmayacak aksine kendi kendini yarı yolda bırakacaksın. En içten dileklerimle bu ayrımı yapabileceğini diliyorum..
Hayata tutun lütfen. Kendini sev, saygı duy. Kendini sürekli aynı konunun çemberi içerisinde tutma, o çemberin dışına çıkmaya çalış ve hayatında ne oluyor, neler yapabilirsin bir bak.. Hayatını başkası için değil, kendin için yaşamayı öğren.. Bu kadar kolay olmamlı.. Geleceğin, güleceğin günler olacak.. Eminim!
Genç Werther’ın Acıları’nı oku, hiç farkın yok ondan. Sana senden başka kimse yardım edemez. Herkes boşa konuşuyor, dinlemiyorsun. Sadece ilgilerini hoş buluyorsun kibarlığında ondan. İnsanoğlu bencildir. Kimse sen iyi ol diye kendinden ödün vermeyecek. Sen de öyle olmaya bak. Beklentin nedir? Hayatına sana destek olmak için giren, belki birkaç saat gördüğün sohbet ettiğin insanlar sana biraz ilgi biraz güleryüz gösteriyor diye, hep seni mi düşünecekler? Bir öğretmenin ablan gibiymiş ve evlenince bitmiş mi görüşmeleriniz? Ne bekliyordun? Yaşamayacak mı hayatlarını bu insanlar? Hep senin sızlanmalarını mı dinleyecekler sanıyorsun? Sen hiç kalkmaya yeltenmeyeceksin. Hep ben buraya düştüm, bak işte düştüm. Nasıl düştüm görüyor musun? Tavrınla insanlardan tam olarak beklentin “evet görüyorum düşmüşsün. Çok kötü düşmüşsün. Ne acı bir düşüş!” Burda senin adını bile bilmeyen insanlar sana iyi ol diye yardımcı olmaya çalışıyor senin tek yaptığın şey ağlayıp sızlanmak. İntihara meyilli olmak ne demek bu kelimeyi nasıl sen kullanıyorsun? Aklım almıyor. İntihara meyilliyim ne demek yahu. İnsan intihara meyilliyim diye kendini nasıl tabir edebilir. Bunu iyileştir önce. Her anın mutsuz olamaz. Her anın mutsuz ilerleyemez. Mutsuz olmak için çaba harcaman lazım. Düştüğün yeri sevmesen kalkardın da ordan. Kimse senin elinden tutup seni kaldırmayacak. Sen uzanan ellere bakmakla yetiniyorsun zaten. Kimse düştüğün yerde başında da durmayacak.
Kimsenin acısını küçümsemek kimsenin haddine değil. Ama bu dünyanın en büyük acısını biz yaşamıyoruz. İnsanlar neler neler yaşıyor. Neler neler geçiyor. Senin acın sana büyük ama bu geçmeyeceği anlamına gelmiyor. İzin ver geçsin. Sen acıdan zevk alıyorsun. Sana yanındaki insanlar bir şeyleri yüzüne vura vura belki anlatmaya çalışıyor da sen aynı kimlikle karşılarında duruyorsun. Sonra bak kimse yok yanımda diyorsun. Sen değişmediğin sürece kim gelirse gelsin sana yardım edemez. Kim ne derse desin edemez. Çünkü sen olduğun halde kalmak istiyorsun. Bunların açıkçası farkındasın da. Neden doktora gitmiyorsun? Neden kendinde bir sorun olduğunu bildiğin halde doktora gitmiyorsun hala? İntihara meyilliyim. Ben bu hayatı yaşamak istemiyorum. Ben böyle devam edemiyorum. Neden çaban yok? Çaban neden birilerinin ilgisine yönelik? Hiç empati de kurmuyorsun. İntihar postunda ben seni tanımayan bilmeyen bir insanım ben bile bütün gün sen iyi misin diye düşünüp durdum. Ailen ne düşünmüştür? Akrabaların ne düşünmüştür? Sen iyi olmadığını söyleyip intiharın eşiğine gelirken etrafındakileri nasıl kötü etkiliyorsun? İyi olmadığını biliyorsun, intihara meyillisin, ama tedavi olmuyorsun. Duygularını kontrol edemiyorsun, ama tedavi olmuyorsun. Sonra onları suçluyorsun sen ama hala aynısın. Onlar suçlu. Kimse yok yanında yanında tek başınasın ya hani. Onlar suçlu. Sen de hiç problem yok. Bugün bu postta ne yazmalıydı ben sana söyleyeyim. Belki buradaki çaba için teşekkür. Belki kendin için daha iyi olmaya başladığın gerçeği. Belki tedaviyle belki kendi yöntemlerinle. Belki yaşadığın yeri değiştirirsin. Belki bir hobi edinirsin. Belki yeni insanlar tanırsın. Orada durup aynı gözlerle etrafa bakmak yerine kendin için çabalasan belki buraya gelip bizlere duyurduğun şey bu halde olduğun olmazdı. Her şey daha iyiye giderdi.
Son olarak şunu ekleyeceğim. Bu hayat senin, başkalarından beklediğin o çabanın yüzde biri kdar çabalasan şimdi karşımızda çok başka biri olurdu. Sen de hepimiz kadar insansın. Senin de hepimiz kadar hayallerin var istediklerin var. Vardır yani muhakkak. Onlar için çabala. Bir kedi besle mesela. Bir şeyler yap. Bizler de senin kadar acı çekiyoruz. Bizim de hayatlarımızdan birileri gidiyor. Belki yerini bile dolduramıyoruz. Belki dolduramayacağımız şekilde terkediliyoruz. Kaybediyoruz bildiğin. Toprak aldığını geri vermiyor. Ama zaman akıyor, hayat devam ediyor. Beş yıl sonra belki adını hatırlamayacaksın bu insanın burada masaya koyduğun şey kendi hayatın. Tek dileğim iyi olman. Ama farkediyorum ki, birileri elinden tutup başında beklese bile senin sen iyi olmak istemedikçe olmayacaksın. Umarım sen de bunu fark edersin. Elin de koskoca bir hayat var. Ölümcül bir hastalığa yakalanıp senin elinde çarçur olan o hayatı yaşamak için savaşan insanlar var. Sen istemiyorsun. Çok acı gerçekten. Niyetim sana kabalık etmek, senin acını küçümsemek değil. Ama izlediğin yol bu olmamalı. Ben böyleyim, hastalıklı bir cümle. Değişmen gerek öyleyse.
Kimsenin acısını küçümsemek kimsenin haddine değil. Ama bu dünyanın en büyük acısını biz yaşamıyoruz. İnsanlar neler neler yaşıyor. Neler neler geçiyor. Senin acın sana büyük ama bu geçmeyeceği anlamına gelmiyor. İzin ver geçsin. Sen acıdan zevk alıyorsun. Sana yanındaki insanlar bir şeyleri yüzüne vura vura belki anlatmaya çalışıyor da sen aynı kimlikle karşılarında duruyorsun. Sonra bak kimse yok yanımda diyorsun. Sen değişmediğin sürece kim gelirse gelsin sana yardım edemez. Kim ne derse desin edemez. Çünkü sen olduğun halde kalmak istiyorsun. Bunların açıkçası farkındasın da. Neden doktora gitmiyorsun? Neden kendinde bir sorun olduğunu bildiğin halde doktora gitmiyorsun hala? İntihara meyilliyim. Ben bu hayatı yaşamak istemiyorum. Ben böyle devam edemiyorum. Neden çaban yok? Çaban neden birilerinin ilgisine yönelik? Hiç empati de kurmuyorsun. İntihar postunda ben seni tanımayan bilmeyen bir insanım ben bile bütün gün sen iyi misin diye düşünüp durdum. Ailen ne düşünmüştür? Akrabaların ne düşünmüştür? Sen iyi olmadığını söyleyip intiharın eşiğine gelirken etrafındakileri nasıl kötü etkiliyorsun? İyi olmadığını biliyorsun, intihara meyillisin, ama tedavi olmuyorsun. Duygularını kontrol edemiyorsun, ama tedavi olmuyorsun. Sonra onları suçluyorsun sen ama hala aynısın. Onlar suçlu. Kimse yok yanında yanında tek başınasın ya hani. Onlar suçlu. Sen de hiç problem yok. Bugün bu postta ne yazmalıydı ben sana söyleyeyim. Belki buradaki çaba için teşekkür. Belki kendin için daha iyi olmaya başladığın gerçeği. Belki tedaviyle belki kendi yöntemlerinle. Belki yaşadığın yeri değiştirirsin. Belki bir hobi edinirsin. Belki yeni insanlar tanırsın. Orada durup aynı gözlerle etrafa bakmak yerine kendin için çabalasan belki buraya gelip bizlere duyurduğun şey bu halde olduğun olmazdı. Her şey daha iyiye giderdi.
Son olarak şunu ekleyeceğim. Bu hayat senin, başkalarından beklediğin o çabanın yüzde biri kdar çabalasan şimdi karşımızda çok başka biri olurdu. Sen de hepimiz kadar insansın. Senin de hepimiz kadar hayallerin var istediklerin var. Vardır yani muhakkak. Onlar için çabala. Bir kedi besle mesela. Bir şeyler yap. Bizler de senin kadar acı çekiyoruz. Bizim de hayatlarımızdan birileri gidiyor. Belki yerini bile dolduramıyoruz. Belki dolduramayacağımız şekilde terkediliyoruz. Kaybediyoruz bildiğin. Toprak aldığını geri vermiyor. Ama zaman akıyor, hayat devam ediyor. Beş yıl sonra belki adını hatırlamayacaksın bu insanın burada masaya koyduğun şey kendi hayatın. Tek dileğim iyi olman. Ama farkediyorum ki, birileri elinden tutup başında beklese bile senin sen iyi olmak istemedikçe olmayacaksın. Umarım sen de bunu fark edersin. Elin de koskoca bir hayat var. Ölümcül bir hastalığa yakalanıp senin elinde çarçur olan o hayatı yaşamak için savaşan insanlar var. Sen istemiyorsun. Çok acı gerçekten. Niyetim sana kabalık etmek, senin acını küçümsemek değil. Ama izlediğin yol bu olmamalı. Ben böyleyim, hastalıklı bir cümle. Değişmen gerek öyleyse.
Yine objektif bir yorum bu "intihar" olayı biraz sanki üyücü deyneğine benzemiş. Çok yalnız kaldım hemene trafıma birilerin toplayım çıkar büyü dileiğini salla etrafa hop insanlar yanımda süper ve alışılmış artık. Yani işin özü homo erektus silahı keşfetmiş ve yalnızlığından kısa sürelide olsa kurtulmak için intihar adlı büyücü değneğini sallıyor 24 saatlik ilgiyi alıp , 1 hafa enerji olarak kullanıyor. Enerji bitiminde tekrar intihar silahı çıkıyor ve random havaya ateş ediyor. Havadaki ateşi gören meraklı gözler etrafa toplanıyor, yalnızlık bitiyor.
Bariz bir şekilde olay buna dönmüş.
Bariz bir şekilde olay buna dönmüş.
Her birinize teşekkür ederim yorumlarınızı belirttiğiniz ve bana destek olmak istediğiniz için bana yollarınızı sunduğunuz için Vader daha öncesinde kimseye bahsetmeden yolun sonuna ulaşacaktım hatta kendime dedim ki Burak söyleme kimseye sana acımasınlar "havlayan köpek ısırmaz" diye bir tabir var ve şu an sizin dediğiniz galiba bu. Ben sadece yardım istemiştim başka bir amacım yoktu. Ve herkese söylüyorum bunu sizin karşınıza bir daha bu konu ile çıkmayacağım. Tedavi olmaya çalışacağım ya başaracağım ya da başaramayacağım. Eğere başaramazsam ve tek yol bu gözükürse de bu sefer kimseyle vedalaşmadan gideceğim çünkü eğer bir daha böyle bir işe kalkışırsam ve arkadaşlarıma hocalarıma ve de sizlere veda yazısı yazarsam "yine mi bu çocuk yine mi intihar, daha ölememiş mi" demenizi istemiyorum bu yüzden kismeyle vedalaşmadan yok olup gideceğim. Tekrardan hepinize teşekkür ederim benimle uğraştığınız için ve özür dilerim böyle çirkin bir konu ile karşınıza çıktığım için, bir daha olmayacak söz veriyorum dersimi aldım ben.
CaLVuS yani bir daha bu şekilde bir konuyla gelirsen zaten yeter artık diyip üyeliğini sonlandırırım. kendi piskolojini yukarı taşıyacaksın diye insanların piskolojisiyle oynamana da izin vermem. 2 haftadır herkes elinden geldiğince bir çok şey yazdı bir çok öneri yaptı aşağı yukarı bakılırsa doktor olmasalar bile manidar ve güzel öneriler hepsinin ortak noktası profesyonel destek olman. ha sen bunlar kulak asmayıp 1 hafta sonra yine ben şurda kenarda intihar edebilir myiim diye gelirsel net söylüroum o an ilişini keser lütfen ötede buranın dışında nerede istiyorsan demek zorunda kalırım. Umarım anlatabildim. Çünkü hayatından şikayet edip hayatını değiştirmek adına hiç bir şey yapmayan inana kimse yardım edemez.