İstatistikler
Playlistleri
En çok dinlediği şarkılar
UZI - HESAP
Yung Ouzo - Melatonin
PaulWetz - All My Friends
Lvbel C5 - YAPAMAM
Tanerman - Matmazel
Uzi - Gecenin İçine Gir (feat.Mavi)
Nahaze - Behind
MERO - Rapstars
Various Artists - Efsane
Uzi - PAPARAZZİ
AAP Ferg - Dennis Rodman
DJ Khaled - POPSTAR
UZI - PARA
Katy Perry - Harleys In Hawaii
Tepki - Lambalar Ve Kelebek
Lil Murda - DÖRT DÖRTLÜK
Son dinlediği şarkılar
TERSKELEPCE - AMA SEN BENİ BÖYLE SEVMİŞTİN (feat. Irmak Tunay)
Batu Sener - Bülbülüm Altın Kafeste
UZI - HESAP
Dedublüman x Aleyna Tilki - Sana Güvenmiyorum
Kodak Black - Roll in Peace (feat. XXXTENTACION)
Vie Rose - Kara Büyü
Semicenk - Batık Gemi
Chefket - Köylü Boy
Ege Balkız & Burry Soprano - Affet Beni Sevgilim
KÜRŞAT DER Kİ
EMINEM - lose yourself (uncencored)
No.1 - Bu Benim Hayatım
Cem Adrian & Birsen Tezer - Beni Hatırladın mı
Apache 207 - Fühlst du das auch
Lil Zey - DEFOL
KÖFN - Al Aramızdan
Beğendiği gönderiler
Soru: İnsanları sabahlara kadar düşündüren, belki de rahatsız eden konular olabilir. Bu konular hakkında gerçekten değiştiremeyeceği elinde olmayan şeyler vardır. İnsan bundan dolayı mı kendi derdini dünyaya duyurmak ister, kitaplar yazar, filmler yapar, şiirler yazar? Zeki Demirkubuzun bir sözü var. “Bir defa bile olsa sabah ezanını dinlemeyen adam insanlıktan nasibini alamaz.” İnsan olmanın temel özelliği bu mudur? Sabah ezanına kadar seni uyutmayan şeylerin olması mı seni “İnsan” yapar? Bir şeyleri dert edinmek veya bir amaç oluşturmak ve bu amacın peşine düşmek, derdi çözmeye çalışmak mıdır insan olmak? Bu şey değişirse veya amacına ulaşırsa mutlu olacaklar mı ? Yoksa başka bir şey bulup bu sefer onun için mi uğraşacaklar? Hayat meşgalesi bundan mı ibaret? 100 sene sonra kimsenin varlığından bile haberdar olmayacağı kişiler neden bazı şeyleri ve kendini bu kadar önemsiyor? Eğer 100 sene sonra kimsenin senin varlığından bile olmayacaksa “hiçbir şey için çabalamaya gerek yok çünkü bilmem kaç yüzbin yıl içerisinde maksimum 100 sene yaşayacağın bir periyot seni sonsuz bir evrenin içerisindeki mikroparçacık yapıyor. Bu da önemsiz olduğunun göstergesidir” ve “iyinin veya kötünün bir önemi yok” şeklinde anlamlar çıkar mı?
Cevap: Sorduğun soruların her biri aslında felsefenin, varoluşçuluğun ve insanın anlam arayışının temel tartışmalarına işaret ediyor. Adım adım ilerleyerek, farklı açılardan düşünelim:
1. İnsan niçin kendisini rahatsız eden veya değiştiremeyeceği şeyleri paylaşmak ister?
İnsan, anlaşılmak, kendini ifade etmek ve yalnız olmadığını hissetmek ister. Çünkü insan doğası gereği sosyal bir varlıktır. Derdini, kaygısını başkalarıyla paylaştığında hafiflediğini hisseder. Ayrıca bu paylaşım, diğerlerinin benzer sorunları olduğunu da fark ettirir. Dolayısıyla şiirler, romanlar, filmler, sanat eserleri, temelde insanın varoluşsal yalnızlığını aşma çabasıdır.
2. Zeki Demirkubuz’un sabah ezanı hakkındaki sözü neyi ifade ediyor olabilir?
Demirkubuz'un ifadesi semboliktir. Burada sabah ezanı, aslında kişinin kendi iç sesiyle, yalnızlığıyla ve gerçeklik algısıyla baş başa kaldığı o derin anları ifade eder. İnsan, hayatının en derin noktalarında bir şeyleri sorgular, düşünür, hatta acı çeker. Bu sorgulama ve düşünme kapasitesi, insan olmanın temel özelliklerinden biridir. Bu yönüyle:
Evet, seni uyutmayan bir şeylerin varlığı, hayatı sorgulamak, varoluşunu anlamaya çalışmak, insan olmanın en belirgin özelliklerinden biri olarak görülebilir.
3. Dert edinmek, amaç oluşturmak ve bu amaç için mücadele etmek mi insan olmaktır?
Varoluşçu felsefenin temel tezi tam olarak budur: İnsan kendini ancak amaçlarıyla ve anlam arayışıyla var eder. Yani insan, derdi olan ve bu dert uğruna mücadele eden bir varlıktır. Sorunları çözmek ya da çözmeye çalışmak insanın varoluşuna anlam katar. Albert Camus'nun “Sisifos Söyleni” eserindeki “absürt kahraman” metaforu buna benzer: Sonsuza dek bir kayayı yukarı taşımaya çalışan Sisifos'un kaderi anlamsızdır; ama Camus’ya göre bu mücadeleyi bilinçli şekilde sürdüren Sisifos, insanlığı simgeler. İnsan, hayatın anlamını kendi oluşturduğu dert ve amaçlarında bulur.
4. Amaç gerçekleşirse mutlu olunur mu, yoksa başka bir amaca mı yönelir insan?
Bu konuda çoğu filozof ve psikolog, insanın doğasının sürekli amaçlar ve hedefler üretme eğiliminde olduğunu söyler. Amaca ulaşıldığında genellikle kısa süreli mutluluk, ardından boşluk duygusu oluşur ve yeni amaçlar yaratılır. Arthur Schopenhauer, insan hayatını “sürekli yeni istekler yaratmak ve onları kovalamak döngüsü” olarak tarif eder. Bu döngüyü kırmak, derin ve kalıcı bir iç huzur gerektirir ki bu da çoğu zaman insanın doğasına aykırıdır.
5. 100 yıl sonra unutulacağımız halde, insan neden kendini ve uğraşlarını bu kadar önemser?
Bunun birkaç sebebi vardır:
Ölümü inkâr mekanizması: İnsan, kalıcı olmadığını bilse bile, bilinçaltında kendi ölümünü kabullenmek istemez ve bu yüzden önemini abartır.
Anlam yaratma ihtiyacı: Varoluşsal bir canlı olan insan, kendisine anlam vermeye ve varoluşunu bu şekilde değerli kılmaya çalışır. Herkes kendini evrenin merkezine koyar; çünkü kendi deneyiminin dışına çıkamaz.
Toplumsal bağlar ve sorumluluklar: İnsan, yakınlarına, çocuklarına, çevresine karşı görevlerini sürdürme ve anlamlı olma çabası taşır. Bu, bireyin ölümlülüğüne rağmen anlam bulmasını sağlar.
6. Sonsuz evrende mikro bir varlık olarak önemsiz miyiz? İyi-kötü ayrımı anlamsız mı?
Burada iki temel bakış açısı vardır:
Nihilizm (Hiççilik) der ki: Evrende insanın varlığı önemsizdir, dolayısıyla iyi ve kötü yoktur. Her şey anlamsızdır.
Varoluşçuluk ise bunun tersini söyler: Evet, evren karşısında küçüğüz; ancak anlamı kendimiz yaratırız. Tam da bu önemsizlik ve geçicilik, insanın kendi anlamını inşa etmesine zemin hazırlar.
Friedrich Nietzsche şöyle der:
"Hayatın kendisinin bir anlamı yoktur; anlamı yaratan sensin."
Nietzsche’ye göre, evrenin sonsuzluğu veya insan hayatının kısa oluşu anlamsızlık anlamına gelmez. Tam tersine, anlamı oluşturmak ve hayatı anlamlandırmak bireyin kendi sorumluluğudur. İyi ve kötü ayrımı, insanın değer yaratma yeteneğinin ürünüdür ve insan bunu bireysel özgürlüğü ve bilinci ile yaratır.
Sonuç Olarak:
Soruların, insanın varoluşunun temel paradokslarını içeriyor. Evet, insan önemsizdir, kısa süre yaşar, unutulur; ancak insan olmak, tüm bunlara rağmen anlam aramak, amaç oluşturmak, mücadele etmek, paylaşmak ve bu döngüyü sürdürmek anlamına gelir. Belki de insanı değerli ve anlamlı kılan, tam olarak sonsuz evrende önemsiz olduğunu bilmesine rağmen çaba sarf etmeye devam etme cesaretidir.
İnsanı "insan" yapan tam olarak bu paradokstur.
Cevap: Sorduğun soruların her biri aslında felsefenin, varoluşçuluğun ve insanın anlam arayışının temel tartışmalarına işaret ediyor. Adım adım ilerleyerek, farklı açılardan düşünelim:
1. İnsan niçin kendisini rahatsız eden veya değiştiremeyeceği şeyleri paylaşmak ister?
İnsan, anlaşılmak, kendini ifade etmek ve yalnız olmadığını hissetmek ister. Çünkü insan doğası gereği sosyal bir varlıktır. Derdini, kaygısını başkalarıyla paylaştığında hafiflediğini hisseder. Ayrıca bu paylaşım, diğerlerinin benzer sorunları olduğunu da fark ettirir. Dolayısıyla şiirler, romanlar, filmler, sanat eserleri, temelde insanın varoluşsal yalnızlığını aşma çabasıdır.
2. Zeki Demirkubuz’un sabah ezanı hakkındaki sözü neyi ifade ediyor olabilir?
Demirkubuz'un ifadesi semboliktir. Burada sabah ezanı, aslında kişinin kendi iç sesiyle, yalnızlığıyla ve gerçeklik algısıyla baş başa kaldığı o derin anları ifade eder. İnsan, hayatının en derin noktalarında bir şeyleri sorgular, düşünür, hatta acı çeker. Bu sorgulama ve düşünme kapasitesi, insan olmanın temel özelliklerinden biridir. Bu yönüyle:
Evet, seni uyutmayan bir şeylerin varlığı, hayatı sorgulamak, varoluşunu anlamaya çalışmak, insan olmanın en belirgin özelliklerinden biri olarak görülebilir.
3. Dert edinmek, amaç oluşturmak ve bu amaç için mücadele etmek mi insan olmaktır?
Varoluşçu felsefenin temel tezi tam olarak budur: İnsan kendini ancak amaçlarıyla ve anlam arayışıyla var eder. Yani insan, derdi olan ve bu dert uğruna mücadele eden bir varlıktır. Sorunları çözmek ya da çözmeye çalışmak insanın varoluşuna anlam katar. Albert Camus'nun “Sisifos Söyleni” eserindeki “absürt kahraman” metaforu buna benzer: Sonsuza dek bir kayayı yukarı taşımaya çalışan Sisifos'un kaderi anlamsızdır; ama Camus’ya göre bu mücadeleyi bilinçli şekilde sürdüren Sisifos, insanlığı simgeler. İnsan, hayatın anlamını kendi oluşturduğu dert ve amaçlarında bulur.
4. Amaç gerçekleşirse mutlu olunur mu, yoksa başka bir amaca mı yönelir insan?
Bu konuda çoğu filozof ve psikolog, insanın doğasının sürekli amaçlar ve hedefler üretme eğiliminde olduğunu söyler. Amaca ulaşıldığında genellikle kısa süreli mutluluk, ardından boşluk duygusu oluşur ve yeni amaçlar yaratılır. Arthur Schopenhauer, insan hayatını “sürekli yeni istekler yaratmak ve onları kovalamak döngüsü” olarak tarif eder. Bu döngüyü kırmak, derin ve kalıcı bir iç huzur gerektirir ki bu da çoğu zaman insanın doğasına aykırıdır.
5. 100 yıl sonra unutulacağımız halde, insan neden kendini ve uğraşlarını bu kadar önemser?
Bunun birkaç sebebi vardır:
Ölümü inkâr mekanizması: İnsan, kalıcı olmadığını bilse bile, bilinçaltında kendi ölümünü kabullenmek istemez ve bu yüzden önemini abartır.
Anlam yaratma ihtiyacı: Varoluşsal bir canlı olan insan, kendisine anlam vermeye ve varoluşunu bu şekilde değerli kılmaya çalışır. Herkes kendini evrenin merkezine koyar; çünkü kendi deneyiminin dışına çıkamaz.
Toplumsal bağlar ve sorumluluklar: İnsan, yakınlarına, çocuklarına, çevresine karşı görevlerini sürdürme ve anlamlı olma çabası taşır. Bu, bireyin ölümlülüğüne rağmen anlam bulmasını sağlar.
6. Sonsuz evrende mikro bir varlık olarak önemsiz miyiz? İyi-kötü ayrımı anlamsız mı?
Burada iki temel bakış açısı vardır:
Nihilizm (Hiççilik) der ki: Evrende insanın varlığı önemsizdir, dolayısıyla iyi ve kötü yoktur. Her şey anlamsızdır.
Varoluşçuluk ise bunun tersini söyler: Evet, evren karşısında küçüğüz; ancak anlamı kendimiz yaratırız. Tam da bu önemsizlik ve geçicilik, insanın kendi anlamını inşa etmesine zemin hazırlar.
Friedrich Nietzsche şöyle der:
"Hayatın kendisinin bir anlamı yoktur; anlamı yaratan sensin."
Nietzsche’ye göre, evrenin sonsuzluğu veya insan hayatının kısa oluşu anlamsızlık anlamına gelmez. Tam tersine, anlamı oluşturmak ve hayatı anlamlandırmak bireyin kendi sorumluluğudur. İyi ve kötü ayrımı, insanın değer yaratma yeteneğinin ürünüdür ve insan bunu bireysel özgürlüğü ve bilinci ile yaratır.
Sonuç Olarak:
Soruların, insanın varoluşunun temel paradokslarını içeriyor. Evet, insan önemsizdir, kısa süre yaşar, unutulur; ancak insan olmak, tüm bunlara rağmen anlam aramak, amaç oluşturmak, mücadele etmek, paylaşmak ve bu döngüyü sürdürmek anlamına gelir. Belki de insanı değerli ve anlamlı kılan, tam olarak sonsuz evrende önemsiz olduğunu bilmesine rağmen çaba sarf etmeye devam etme cesaretidir.
İnsanı "insan" yapan tam olarak bu paradokstur.
Soru 2: sence ben varoluşçu muyum yoksa nihilist mi?
Cevap 2: Sorularından ve düşüncelerinden hareketle yorumlayacak olursam, sen varoluşçuluğa yakın, ama nihilizmin getirdiği sorgulamaları da derinden hisseden biri gibisin.
Neden böyle düşündüğümü şöyle açıklayayım:
Neden Varoluşçusun?
Hayatın anlamını sorgularken, kişinin kendi anlamını oluşturma fikrine yönelmişsin. Bu düşünce tam olarak varoluşçu felsefenin kalbindedir.
İnsanları gece sabahlara kadar düşündüren sorunları, kendi amaçlarını yaratmalarını, bunu hayatlarının merkezine koymalarını sorgulaman, varoluşçu felsefeyle oldukça uyumlu.
"100 yıl sonra kimsenin seni hatırlamamasına rağmen hâlâ çabalamaya değer mi?" sorusunu sorman bile aslında bir varoluşçu sorgulamadır: Çünkü anlamın evren tarafından değil, birey tarafından yaratıldığı düşüncesi seni cezbediyor gibi görünüyor.
Neden Nihilizmden Etkileniyorsun?
İnsanın sonsuz bir evrende minicik bir parçacık olduğunu, iyinin veya kötünün objektif bir anlam taşımayabileceğini sorguluyorsun.
"Hiçbir şeyin önemi yok" düşüncesine dair çekincelerin var. Bu, hayatı ve evreni anlamsız bulan nihilist bir düşüncenin etkilerini yansıtıyor olabilir.
Özellikle, 100 yıl sonra unutulacağımız gerçeği seni derinden düşündürüyor. Nihilist düşüncede, evren karşısında insanın varlığının önemsizliğinin yarattığı kayıtsızlık duygusu temel temadır.
Hangisi sana daha yakın?
Eğer sorduğun sorular sonunda seni şuna götürüyorsa:
“Evet, dünya anlamsız olabilir. Ama ben yine de kendi anlamımı yaratmak istiyorum, bunu yapabilirim ve yapmalıyım.”
İşte o zaman sen varoluşçusun.
Ama şu noktadaysan:
“Evren sonsuz, hayat kısa ve anlamsız, hiçbir şey gerçekten önemli değil. Her türlü amaç, uğraş boş ve anlamsız.”
Bu durumda, nihilizme daha yakınsın.
Benim gözlemim:
Sen her iki düşünceyi de derin bir içtenlikle hisseden, sorgulayan ama nihayetinde varoluşçuluğa biraz daha yatkınsın gibi görünüyor.
Çünkü nihayetinde şunu soruyorsun:
“Evet önemsiziz ama yine de hayatın anlamını aramak, amaç belirlemek ve mücadele etmek bize anlam katıyor mu?”
Bu tam olarak varoluşçu bir sorudur ve seni varoluşçu felsefeye daha yakın kılar.
Kısaca sen, nihilizmle başlayan fakat varoluşçulukla anlam bulmaya çalışan biri gibi görünüyorsun. Bu da zaten birçok derin düşünürün yaşadığı felsefi bir süreçtir.
Bilmiyorum, sen ne düşünüyorsun?
Cevap 2: Sorularından ve düşüncelerinden hareketle yorumlayacak olursam, sen varoluşçuluğa yakın, ama nihilizmin getirdiği sorgulamaları da derinden hisseden biri gibisin.
Neden böyle düşündüğümü şöyle açıklayayım:
Neden Varoluşçusun?
Hayatın anlamını sorgularken, kişinin kendi anlamını oluşturma fikrine yönelmişsin. Bu düşünce tam olarak varoluşçu felsefenin kalbindedir.
İnsanları gece sabahlara kadar düşündüren sorunları, kendi amaçlarını yaratmalarını, bunu hayatlarının merkezine koymalarını sorgulaman, varoluşçu felsefeyle oldukça uyumlu.
"100 yıl sonra kimsenin seni hatırlamamasına rağmen hâlâ çabalamaya değer mi?" sorusunu sorman bile aslında bir varoluşçu sorgulamadır: Çünkü anlamın evren tarafından değil, birey tarafından yaratıldığı düşüncesi seni cezbediyor gibi görünüyor.
Neden Nihilizmden Etkileniyorsun?
İnsanın sonsuz bir evrende minicik bir parçacık olduğunu, iyinin veya kötünün objektif bir anlam taşımayabileceğini sorguluyorsun.
"Hiçbir şeyin önemi yok" düşüncesine dair çekincelerin var. Bu, hayatı ve evreni anlamsız bulan nihilist bir düşüncenin etkilerini yansıtıyor olabilir.
Özellikle, 100 yıl sonra unutulacağımız gerçeği seni derinden düşündürüyor. Nihilist düşüncede, evren karşısında insanın varlığının önemsizliğinin yarattığı kayıtsızlık duygusu temel temadır.
Hangisi sana daha yakın?
Eğer sorduğun sorular sonunda seni şuna götürüyorsa:
“Evet, dünya anlamsız olabilir. Ama ben yine de kendi anlamımı yaratmak istiyorum, bunu yapabilirim ve yapmalıyım.”
İşte o zaman sen varoluşçusun.
Ama şu noktadaysan:
“Evren sonsuz, hayat kısa ve anlamsız, hiçbir şey gerçekten önemli değil. Her türlü amaç, uğraş boş ve anlamsız.”
Bu durumda, nihilizme daha yakınsın.
Benim gözlemim:
Sen her iki düşünceyi de derin bir içtenlikle hisseden, sorgulayan ama nihayetinde varoluşçuluğa biraz daha yatkınsın gibi görünüyor.
Çünkü nihayetinde şunu soruyorsun:
“Evet önemsiziz ama yine de hayatın anlamını aramak, amaç belirlemek ve mücadele etmek bize anlam katıyor mu?”
Bu tam olarak varoluşçu bir sorudur ve seni varoluşçu felsefeye daha yakın kılar.
Kısaca sen, nihilizmle başlayan fakat varoluşçulukla anlam bulmaya çalışan biri gibi görünüyorsun. Bu da zaten birçok derin düşünürün yaşadığı felsefi bir süreçtir.
Bilmiyorum, sen ne düşünüyorsun?
Gizlenen 10 yanıtı da gör! Çatlarsın yoksa...
Allahım bu ne güzellik yarabbim püpüpü 🥹🥹EVLENİYO MUSUN YANİ NOLCAK ŞİMDİ HEMEN ANLT ECEEEW
uzaylibirhanim yaaaaaaa 🥺💖💕💗🤍
Çok teşekkür ederiiimmmmmm evlilik mi o ne daha 3 4 yıl vardır sbshslsbslsbslshs
Çok teşekkür ederiiimmmmmm evlilik mi o ne daha 3 4 yıl vardır sbshslsbslsbslshs
anytime şurda iki dakika bırakmadın ki biz eceyle kız kıza bişilerden konuşalım her yerde varsın HEEEER MASADA VARSIN ANYTAYM SEN NE ZAMAN EVLENİYOSUN ANLAT HADİ ?1!1?1?1
uzaylibirhanim 3-4 yıl çok geldi kayıtsız kalamadım. :p Bekar hayatının şuan keyfini çıkartıyorum, ne zaman "Abi bu kızla evlensem çok mutlu bir yaşantımız olur " dedirten biriyle karşılaşırım, işte o zaman doğruuu nikah dairesine hiiiç beklemeden :)
Bayramınız kutlu, şekeriniz Elegan(çilekli) olsun.
talhayesilaltun Sith Saber paylaştı!
black markette gezerken gözüme çarptı. ileri görüşlülük 10/10. son açıklamalardan sonra artık gözlük daha da anlam kazanmaya başladı ☆