Geçmişte hayatımın en zor dönemlerini yaşadım.
İstismara uğradım, darp edildim. İçimde yaşadım her şeyi kendimden bile kaçırdım hislerimi. Yaşamdan tat alma duygumu yitirdim. Eğitim hayatım sarpa sardı buna rağmen 3.3 ortalama ile bitirip geçişle başka üniversiteyi kazandım. Kayıt yaptırdım ama gün geçtikçe içime attıklarım beni boğmaya ve öz güvenimi kemirmeye başladı. Okul ve yeni bir şehir gözümü korkuttu. Okula gitmedim aylar sonra da kaydımı aldırdım. Her gün bir okulda adım zikredildi ama ben tüm bunlardan çok uzakta iş arardım. Hayatım yıllarca o iş bu iş bir şekilde geçti.
Yıllar sonra 28 yaşında yetişkin bir kadın olarak birini sevdim, sevildim sandım. Ben yıllar evvel sandım ki bir daha hiçbir erkek beni daha fazla incitemez. Yanılmışım.
Kötü birinin yaptıklarıyla baş etmek daha kolaymış meğer tüm kötü günleri ardında bırakıp aydınlığa çıktığında tanıdığın kişinin hayal kırıklığından..
Çok uzattım üzgünüm demek istediğim
(Bunu öneri kısmına mı itirafa mı yazmalıydım bilemedim sadece içimi dökecek beni tanımayan birilerinine ihtiyacım vardi galiba)
Bir insan sizinle yolu kesişene kadar neler yaşıyor bilmiyorsunuz. Ve yaptıklarınız ile birinin hayata tutunma iç güdüsünü yaralıyor olabilirsiniz.
İlk defa bir yere bir şey yazıyorum belki de kural ihlali yapıyorum bilmiyorum sonunda belki ihlal yapmış ve ölmüş olurum ama bu kelimeye bu aralar pek de uzak değilim zaten