kendimi şartlandırıyorum, o gün bitirilmesi gereken bir iş varsa ne olursa olsun bitmeli yoksa kendimi kötü hissediyorum ,acımasızca eleştiriyorum, böyle böyle beynimi eğitmeye çalışıyorum başarılı olduğumu gördükçe de bu ayrıca motive ediyor beni. bir de 5 dakika kuralını uyguluyorum içimden yapmak gelmeyen ama yapılması gereken bir iş olduğunda 5 dakika veriyorum sonra bir bakıyorum 5 dakika 50 dakika olmuş, asıl sıkıntılı durum başlangıcı zaten, o ilk engeli aştığınız an gözünüzde büyüttüğünüz o işlerin o kadar da zor veya karmaşık olmadığının farkına varıyorsunuz, tabii bu gerçekten zor ve insanı yoran bir şey özellikle benim gibi geçmişte planlama konusunda çok sıkıntılar yaşamış biriyseniz, alışkanlıkları değiştirmek bir çileye dönüşebiliyor ama sonunda bunların değişebildiğini gördüğünüzde motive oluyor ve kendinize olan özsaygınız artıyor, zincirin halkaları gibi hayatınız düzene girmeye ve eskiden yapmakta zorlandığınız şeyleri çok kolay bir şekilde yapabildiğinizi görüyorsunuz
bu arada planlı ve odaklanarak çalışmayla ilgili Cal Newport'un Pür Dikkat adında harika bir kitabı var, okumak isteyenler varsa mutlaka baksın, o verdiğiniz zamana değiyor.