İstatistikler
Beğendiği gönderiler
ismailemin Sith Juggernaut » The Last of Us S2B6
İnanılmaz iyi bir filler bölüm. Kesinlikle flashback'lerle bir bölüm geçirilmesi imkansız gibi gelse de bunu baya iyi yapmışlar. Bütün bölümü son sahne için izledik ve bütün bölüm son sahnenin değerini arttırdı.
ismailemin Sith Juggernaut » Star Wars: Andor S2B9
I have friends everywhere!
Gece sekansından sabaha geçince anladım Bix'in gideceğini valla çok büyük karakter. Demek ki neymiş Cassian abim "I gave everything" cümlesini anca şimdi kurabilirmişsin. Luthen'in kendini ve doğal olarak da Rebellion'ı korumak için yaptıklarını kimse başta anlayamasa da megazeka abimiz her zaman haklı çıkıyor. Gerçi Gorhman'daki isyanın İmparatorluk tarafından planladığını Cassian söylediğinde pek kulak asmamıştı.
Neyse 10/10 bölüm olmuş çok iyi.
Gece sekansından sabaha geçince anladım Bix'in gideceğini valla çok büyük karakter. Demek ki neymiş Cassian abim "I gave everything" cümlesini anca şimdi kurabilirmişsin. Luthen'in kendini ve doğal olarak da Rebellion'ı korumak için yaptıklarını kimse başta anlayamasa da megazeka abimiz her zaman haklı çıkıyor. Gerçi Gorhman'daki isyanın İmparatorluk tarafından planladığını Cassian söylediğinde pek kulak asmamıştı.
Neyse 10/10 bölüm olmuş çok iyi.
Elessar2147 Sith Tyro » Sosyal » Genel
Bilmiyorum ben yanlış buluyorum. Bu dönemle birlikte toplamda 2 yıl üniversiteler uzaktana geçmiş oluyor. Ne kadar sağlıklı? Mezun olanlar ne kadar bilgili? Sonu düşünemiyorum bile.
Atatürk itilaf devletlerine karşı savaşırken bile eğitim dedi ordan buraya. Bilemiyorum gerçekten
Atatürk itilaf devletlerine karşı savaşırken bile eğitim dedi ordan buraya. Bilemiyorum gerçekten
Gizlenen 3 yanıtı da gör! Çatlarsın yoksa...
eğitim olmadığı için uzaktan ya da yakından "çok" fark edeceğini düşünmüyorum
1.5 yil uzaktan egitim gordum bok gibi bir deneyimdi. umarim bu karari degistirir fakat gorunuse gore cok zor, adam cikmis kyk yurtlarini depremzedelere verecegiz diyor.
glory Çok fark ediyor maalesef 1.5 yıl bunu deneyimledik. Depremzedeler için daha akılcı ve mağdur olmayacakları çözümler bulunması gerekiyor. direkt öğrencileri yurtlardan çıkarıp daha altyapısını bile hazırlamadan hurra bütün eğitimi online a çevirmek çok mantıksız ve saçma bir karar. 4 yıllık üniversite hayatımın 2 senesini online geçirmiş olacağım ve ben bir mühendis adayıyım hiç içime sinmiyor bu durum. Zor ama umarım bu karardan dönerler..
vforinci200 Depremzede dediği de afgan suriler. Bi twit görmüştüm ne kadar doğru bilemem ama bir kyk yurdunda kızlar afgan ve suriyelilere hizmet ediyormuş hatta lavuklar nargile, yüz kremi fln istiyolarmış. Hatta ve hatta odalarda cinsel ilişki yaşanıyor diye twit atanlar vardı. Ne kadarı doğru bilemem ama kykları afganların basması bile yeterince sinirlendiriyor adamı.
denizyazar katılıyorum sana haklısın. benim söylemek istediğim düzgün bir eğitimin verilmemesiydi. yoksa tabii ki kötü bir durum. hele böyle bir durumda ilk olarak öğrencilerin hedef olması acayip aptalca bir durum bence.
pirilpirilogranci Jedi Spy » Sosyal » Genel
deprem psikolojisini nasıl atlatıyorsunuz? deprem olduğu sırada bursadaydim annemlere ulaşamadığım bir süre oldu çok korktum. zar zor yanlarına geldim kar yolları falan kapatmıştı. suan şehir hayalet şehir gibi herkes dışarıda. geceleri uyuyamıyorum. ablam doktor olarak çalışıyor bu yüzden bizimkilerde şehirden gitmek istemiyor burda iyiyiz diye. hayatım boyunca ilk defa yaşıyorum böyle bir şey psikolojik olarak bitmiş haldeyim. maraş’tan hatay’dan kuzenlerimi getirdik burası daha güvenli diye. sürekli tanıdıklarından haber bekliyorlar çoğunun evi yıkılmış bir yerlere gitmeye çalışıyorlar çadır falan kurmuşlar. ustune sosyal medya televizyon hep kötü haber tanımadığım insanlara üzülüyorum elimden de cok bir şey gelmiyor. gun boyu böyle duvar seyrediyorum hiç bir sey yapasım gelmiyor. önceden böyle bir şey yaşamış olanlar tavsiye verebilir mi? psikolojik olarak nasil kendimi toparlayabilirim? gidip yiyip içip eğleneyim demiyorum ama en azından rahat bir uyku uyumak istiyorum artik.
Gizlenen 11 yanıtı da gör! Çatlarsın yoksa...
tedirgin olmaktan uyuyamıyorum, sabaha kadar ayaktayım beni en korkutan saat 04:14, bu saatte başlamıştı. bu saat geçince biraz rahatlıyorum sabah 10-11 gibi uykusuzluktan bayılıp uyuyorum, beynim allak bullak. her şey daha zor artık. kolay kolay atlatılmaz, çıkış yolu bulamadım hala.
Ben de neredeyse aynı durumdayım depremdan bir gün önce Bursa’ya döndüm annem aradı saat 4:30 gibi iyi ki burada değildin de görmedin diyor (bu daha kötü hissettirdi) kardeşlerim tüm gece kusmuşlar korkudan geceleri uyuyamıyorlarmış deprem bir daha olur diye yakınlarımdan kimseyi kaybetmedim çok şükür ama o ölüm korkusu bile yeter insan altüst etmeye böyle bir deneyim yaşadıkları için çok üzgünüm yine de güçlü durmak zorundayız üzülmemenin mümkün ya da gerekli olduğunu zannetmiyorum (insan üzülmesi gerektiğinde cesurca üzülebilmeli) ama sonuçta olan oldu ve şikayet edip sızlanmanın kimseye bir faydası olmayacak çözümcül davranmalıyız yapacak ya da söyleyecek iyi bir şeyimiz varsa söylemeli yoksa Susmalıyız etraf zaten umutsuz insanlarla dolu bizimse en çok Umuda ihtiyacımız var sadece bu konu için de değil yaşayabilmek için . Eğer gelecekte gerçekleşmesi potansiyel olumsuzluklar için de bugün kaygılanacaksak tam olarak ne zaman iyi hissedeceğiz ¿ olacak olandan zaten kaçamayız bu durumda korkunun bir manası olduğunu zannetmiyorum (umarım kulağa kişisel gelişimci gibi gelmiyorumdur , sadece içimden geldi) (bir de başkalarına yardım etmenin faydası olabileceğini düşünüyorum kendini en azından daha efektif hissedeceksindir)
Helena elimden geleni yapıyorum zaten gündüz vakti yardım tirlarina falan yardım ediyorum kıyafet falan taşıyorum uzaktan gelenlerin ihtiyacı olursa hallediyorum ama geceleri uyuyamıyorum buda hayatımı çok olumsuz etkilemeye başladı aralıklı uyuyorum ama oda çok faydasız uyumadığım zamanlar efektif bir şey yapamıyorum zaten sıkıntıda biraz bu öyle duvar izliyorum şimdi dizi film izlemeyi falan denicem yine uyuyamadım
Ben de 2020 İzmir depremini geçirenlerden birisiyim. Tabii ki bizim yaşadıklarımız bu kadar yıkıcı olmasa da İzmir depreminin en yoğun etkisi benim mahallemde yaşanmıştı.
Olaylar bu kadar tazeyken ve arama kurtarma çalışmaları bitmemişken maalesef her gün haberleri okumaktan kendini alamıyorsun. Herkesin acıyı yaşayış şekli farklıdır. Ama sana tavsiyem yapabiliyorsan duygularını içine atma. Ağlamak bana iyi geliyor içimdeki enerjiyi atmak için ben her gece ağlıyodum o yüzden deprem sonrası.
Elinden geldiğince bu olayı normalleştirmen ve eski düzenine geri dönmeye çalışman gerekiyor. Şu an için demiyorum ama tüm bu aktif olaylar bittiğinde yavaş yavaş bu konuyu konuşmamaya ve etrafından uzaklaştırmaya başlayabilirsin. Günün sonunda elinden pek bir şey gelmiyor çünkü. Ölenler için inanıyorsan dua etmek, sahip olduklarına şükretmek ve kötü duyguları göz ardı etmek geliyor bir tek içinden.
Bahsettiğin psikolojiden çıkmak zaman alıyor maalesef. Ben İzmir depreminden sonra her şey düzeldiğinde bile en küçük kıpırtıda deprem oluyor diye sarsılıp tavandaki lambalara bakıyodum sallanıyor mu diye. Bu alışkanlığı bırakmam da aylarımı aldı.
Kısacası önce sahip olduklarına şükredip sonrasında ihtiyacı olan insanlara odaklanmak en iyisi. Sonraki süreçte ise zamanla duygular silikleşiyor ve yaşananlar anı olarak kalıyor.
Olaylar bu kadar tazeyken ve arama kurtarma çalışmaları bitmemişken maalesef her gün haberleri okumaktan kendini alamıyorsun. Herkesin acıyı yaşayış şekli farklıdır. Ama sana tavsiyem yapabiliyorsan duygularını içine atma. Ağlamak bana iyi geliyor içimdeki enerjiyi atmak için ben her gece ağlıyodum o yüzden deprem sonrası.
Elinden geldiğince bu olayı normalleştirmen ve eski düzenine geri dönmeye çalışman gerekiyor. Şu an için demiyorum ama tüm bu aktif olaylar bittiğinde yavaş yavaş bu konuyu konuşmamaya ve etrafından uzaklaştırmaya başlayabilirsin. Günün sonunda elinden pek bir şey gelmiyor çünkü. Ölenler için inanıyorsan dua etmek, sahip olduklarına şükretmek ve kötü duyguları göz ardı etmek geliyor bir tek içinden.
Bahsettiğin psikolojiden çıkmak zaman alıyor maalesef. Ben İzmir depreminden sonra her şey düzeldiğinde bile en küçük kıpırtıda deprem oluyor diye sarsılıp tavandaki lambalara bakıyodum sallanıyor mu diye. Bu alışkanlığı bırakmam da aylarımı aldı.
Kısacası önce sahip olduklarına şükredip sonrasında ihtiyacı olan insanlara odaklanmak en iyisi. Sonraki süreçte ise zamanla duygular silikleşiyor ve yaşananlar anı olarak kalıyor.
git etraftakilere yardım etsene bundan güzel şans mı var birisini kurtarmaya yardım edersin hayatın boyunca kötü geçirdiğin travma olacak bu an birden hayatın boyunca hatırlayacağın ve kahraman hissedeceğin ana dönüşür.
Deprem olduğundan beri geceleri uyumuyorum evde birisi uyandığında anca uyuyabiliyorum sanki her zaman birinin tetikte olması gerekiyormuş gibi. İnsan "benim başıma gelse ne yaparım" diye düşünmeden edemiyor. Oturduğum 45 senelik evde sanki ölümü bekliyorum ve yapıcak hiçbir şeyim yok.
Vader lordum yazdığım gibi elimden geleni yapıyorum ama ailemin da bana ihtiyacı var ve gidip fiziksel yardım etmeye gidemiyoruz. burdan ne kadar destek olunuyorsa ettiğimi düşünüyorum. sürekli deprem uyarısı veriliyor. her hangi durumda burda annemin babamın yanında olmak istiyorum. zor durumda kimse onlara yardım etmeyecek biliyorum. anne tarafımda maraşlı oldugu için orası biraz fazla etkilendi. sürekli birilerinden haber bekledik. dediğim gibi onlardan da gelen oldu buraya. bir yandan onlara da ediyorum. hani gidip fiziksel yardımım olacağını bilsem marasta hatay da çok yakın. ama ne bir eğitimim var ne de ailem yüzünden burayı terk edebiliyorum.
pirilpirilogranci bitti artık olm depremi kırıldı fay durdu artık bidah adeprem yok. ailene olablecek bişye yok bunda sonra ben orda olsam otturamazdım şahsen evde. sen kendine mazeret üretiyorsun.
Vader lordum durum hiç öyle değil evler falan bosaltiliyor insanlar sokakta yada müstakil eve gidiyor her yerden farklı bir ses bir korku var burada anlatamayacağım şekilde artcidan bile korkuyoruz ara ara sallamaya da devam ediyor bu psikoloji çok kötü zaten atlatamiyorum
elazığ depreminde elazığda mahalle arası eski bir binadaydım, nasıl yıkılmadı hala şaşırıyorum. depremin ertesi günü istanbula girdim ve geceleri yatarken kendime kendime sallandığımı fark ettim, bir anda sallanıyor gibi hissedip uyanıyordum, telefonun fenerini açıp avize sallanıyor mu diye kontrol ediyorum, ilk gece 4-5 kere yaşadım bunu. saatlerce uyuyamadım. sonraki günlerde de devam etti fakat gün gün azaldı. sallanma hissinin gitmesi ve uykumun düzene girmesi 3 hafta falan sürdü. sadece eve özel değil dışarıda bir yere gittiğim de de bir titreşim falan hissetsem hemen deprem geliyordu aklıma, deprem olduğunu düşünüyordum. çok kötü psikoloji, insanı sürekli tetikte tutuyor ve inanılmaz yorucu bir şey, zihnin bunu kaldırması çok zor.
pirilpirilogranci o bölgeyi terk etmedikçe psikolojin düzelmeyecek maalesef. Bilinçaltında bulunduğun yer güvenli değil algısı oturdu bir kere. İmkanınız varsa başka bir yere gidin bence.
gece olduğunda çok korkmamıştım ama sabah olan deprem daha çok korkuttu normalde depremden çok korkan birisi değildim şimdi ise en ufak bi sarsıntıda yerimden fırlıyorum, geceleri asla yatamıyorum sallantılar durmuyor çünkü, bu süreçte iyi gelen tek şey tiny house building videolarına bakmak dünden beri prefabrik evler, çelik evler vs araştırıyorum, küçük küçük hayaller kuruyorum, kendimi bildim bileli şehirde yaşamak istemiyordum, köyde yaşamayı istiyordum bu olaydan sonra da iyice karar verdim şehirden binadan betondan nefret ediyorum. sana tavsiyem dikkatini dağıtacak şeyler bul gelecekle ilgili iyi şeyleri düşün, biliyorum şuan o kadar zor ki bunu yapmak ama bir şekilde alışmamız ve bu süreci aşmamız gerekiyor.
Gaziantep'te uyurken yakalandım depreme, havalimanında çalıştığım için birkaç saat sonra yardım uçuşları başladı ve oraya gittim 25-30 saatlik vardiyalar yaptım, her ülkeden tonlarca kargo geliyor yüzlerce arama kurtarma ekibi geliyor. Depremi ve dışarıyı düşünecek çok zamanım olmadı ama şimdi dışarıdaki durumu görmeye vaktim oluyor ve yaşadığım anı düşünmeye vaktim oluyor. Çok kötü gerçekten. Her sesi sallantıyı deprem sanıyorum. Mahallem bomboş. Binamda sadece benim ışığım yanıyor. Herkes gitmiş. Ekmek alacak yiyecek alacak market bulamadım az önce. Zaman lazım, her şeyin bitmesini istiyorum ama normale dönmek çok vakit alacak gibi duruyor maalesef.
Bu videoda Cahit Ergüzel (Ergüven doğrusu) dk 1:40 çok iyi tanırım karabüklü off road ustası sürekli off road yaparlen çoğu kez birlikte gitmişizdir aynı rakı sofrasında gülmüşüzdür ağır MHP li ve AKP savunucusudur. Dı güçler diyip dururdu. Nasılş şoklar içeriside kalmış bir dinleyin.
Adamın ağzından ben bugune kadar akp hakkında ktü birşey dediğni duymadım Mesaj attım facebooktan umarım terörist ilan etmezler seni dedim. Yok artık dedi. Bekle dedim daha sen hiç birşey görmedin.
Adamın ağzından ben bugune kadar akp hakkında ktü birşey dediğni duymadım Mesaj attım facebooktan umarım terörist ilan etmezler seni dedim. Yok artık dedi. Bekle dedim daha sen hiç birşey görmedin.
Bir müsibet bin nasihatdan iyidir diye boşuna dememişlerde keşke müsibet yaşanmadan farkına varsalar bir şeylerin.
Lordum peki sizce yine AKP'ye oy verir mi? Bunun gibi pek çok kişi görüyorum ama öfkelerinin saman alevi gibi olmasından korkuyorum.
éarth bilmiyorum bugun yine paylaşım yapmış facebookta en snunda bugun tum yardım geldi geç oldu ama 3. gününde devletimiz burada resmen 1 taşa 1 afad düştü 5 kişi çıkardık diye paylaşım yapmış.