Geçen sene piyanoya başlamıştım.Sadece 2 hafta gibi bir sürede kendimi;normal bir insana oranla çok daha fazla geliştirmiştim.Öğretmenim bile çok şaşırdı,hatta devam edersem Fazıl Say kadar başarılı olacağımı söylerdi.Bunu sadece o değil,çevremdeki diğer insanlar,diğer öğretmenlerden de duymaya başlamıştım.Küçüklüğümde; o siyah beyaz tuşlara bakarak başka diyarlara uçardım.En sonunda elime bir fırsat geldiğinde;direk o fırsata tutunmak istedim.Biraz kısa oldu,haliyle okul bitti,devam ettiremedim.İleride devam ettirmeyi düşünüyorum tabiki...Bunun bana ne kattığını anlatmaya çalışacak olursam;dünyayı farklı bir gözle görmeyi öğretti bana...Piyanoda herhangi bir beste,parça bilmesem bile(başlarda) herhangi birkaç nota ile yarattığım ritim ile hayal edilebilecek en güzel diyarlara uçuyordum resmen.Eğer o sıra beynimdeki reaksiyonları ölçebilecek bir makina olsaydı;o an patlardı diye düşünüyorum.İnsanın sınırlarını zorlayan bir alet,basit gibi görünsede en zor çalgılar arasında...Başlarda çalmakda biraz sıkıntı çekiyordum çünkü ben daha çok gördüğümü resmetme,duyduğumu çalabilme havasındayım.Notalarla pek anlaşamadım ama onun haricinde;Evgeny Grinko'nun "Valse" isimli bestesini 1 günde çalmayı başardım.Bunu yapmak kolay olmadı ama;o parçayı her çalmaya çalıştığımda kendimi başka bir yerde buluyordum.Sanki,aynı o videodaki,parçadaki gibi;tarlanın ortasında,bir başıma kalmışım,sadece ben ve o büyülü tuşlar ile dünyaya sesimi duyurmaya çalışıyorum...Bu parçadan kısa bir süre sonra,Beethoven'nın Moonlight Sonata adlı bestesinin hikayesini okudum.Beni çok derinden etkiledi ve ertesi gün Parçayı 200 civarı kez dinledim,ta ki beynime kazıyana kadar.Sonraki gün,okulda alıştırmalarına başladım ve parçanın ilk kısmını 1.5 gün gibi kısa bir sürede çıkarmayı başardım(günde en fazla 2 saat çalışarak).Bu kimse için bir anlam ifade etmiyordu fakat benim ruhum için ediyordu.Kendimi başka bir paralel evrende buluyordum.Artık hatasız bir şekilde çalmaya başladığımda;o her büyülü tuşlara basıtğım anda;ruhum içimden çıkmak istiyor,kalbim patlayacak,beynim hormon salgılamaktan patlayacak gibi hissediyordum.
Yani,herkesin;kendisini gerçekten hissedebileceği bir enstrümanı vardır diye düşünüyorum.Onu bulduğunda ise;hiç olmadıkları kadar yaşamış hissedeceklerdir...
Piyano kolay bir enstrüman değildir.Beyinin 2 bölgesini aynı anda çalıştırmayı ister,bundan dolayı;bağ ağrısına ve sinir krizlerine yol açabilir...:)
İyi Geceler.