İtiraf olurmu bilmem ama bu ülke herşeyimizi kısıtlıyormuş gibi hissediyorum. Zaten kendilerine sizn büyüyünüz diyerek hayatımıza eden insanlara laf anlatırken ölüyorum. Ulan 21 yaşındayım yapmamam gereken bütün ağır işleri yaptım kendim için bişeyler yapmaya kalkıyorum hemen önümü kapatıyorlar. Zoruma gidiyor abi ya mesela, açım anasını param var ama harcayamıyorum neden ev almalıyım araba almalıyım, yok benim içinmiş, yav ileride pişman olacaksam da olayım ama ben bu gençliğimin tatını çıkarmadıktan sonra ne yapim. Küçüklüğümde beni yatılı kursa verdiler 8 sene. 8 sene ne demek ya nasıl yıkıldığımı kimse bilemez. Dayak yedikten sonra o soğuk, karanlık gecelerde çatıya çıkıp ağlarken ne kadar zoruma gidiyordu varya mmm atlatamam, lan eve gittiğimde beni alın dedim almadılar, 90 gün okuldan kaçtım alırlar belki dedim almadılar neden yaptın dediler yurttan alın diye dedim almadılar. Ee şimdide gelmiş bana diyorlarki sen niye böylesin biz sana ne yaptık. Gözünüzün önünde ağlarken hiç umurunuzda olmadım. Bide bana diyorlarki sen niye bizi arayıp sormuyorsun, ben 8 sene boyunca size yalvardım beni arayın konuşalım yanıma gelin beni görün ama siz ******* takmadınız . Neyse ne diyorum ben ya küfürler için şimdiden özürdilerim. Neyse sansurleyim ben oraları. İyi geceler.