Türk dizilerinde bir hastalık sanırım bu. Gece çok sevdiğin bir abin öldürülüyor göz yaşı döküyorsun falan. Sonra sabah baban seni abinle yengenin önünde kemerle dövüyor. Yengen fenalaşıp bayılıyor. Apar topar kaçıyorsun. Sonra yolda enerji içeceği alıp kuzenlerinle şakalaşıyorsun gülüyorsun espriler falan. Türk dizi senaryolarında hep böyledir. Karakter gelişimi karakterin olaylara sonraki günlerde verdiği tepkiler hep zayıftır.