Kpss'ye 7 ay var ben hala çalışmaya başlayamadım. Beni hayatta tutan ideallerimin düşüncesinin varlığı ve potansiyelimi kendi ellerimle heba etmekten çok korkuyorum. Fakat hala ben hiçbir si🤬im yapamıyorum. Motivasyonum var fakat motivasyonu eyleme geçirebilecek enerjim yok. Her geçen gün daha da yorgun düşüyorum. İçimdeki karadelik o kadar büyüdü ki artık beni ele geçirip tamamiyle karadeliğin kendisi oluverdim. Artık hiçbir şeyim. Hiçbir şey hissedemiyorum düşünemiyorum, varlığımı sorguluyorum. Her saniye aklımdan bişi geçiyor fakat ne geçtiğini bile bilemiyorum artık. Kafam o kadar dolu ki yeni bir şey ekleyemezmişim gibi hissediyorum. Küçük bir çantaya 2 bavul dolusu eşya sığdırmak gibi. Odaklanma yetimi kaybettim en ufacık sohbete bile odaklanmakta güçlük çekiyorum. Bunların hiçbirine yanmıyorum tek yandığım konu ideallerimin, potansiyellerimin heba olabilceği düşüncesi.
Kısa vadede tek isteğim odağımı geri kazanıp sevdiğim beni hayata bağlayan konularıma, kitaplarıma, yazılarıma geri dönebilmek.
Fakat dostlar artık böyle olmaz dedim sınav yaklaşıyor dedim ve terapiye başladım. Tekrardan antidepresana başlama kararı aldık terapistimle.
Umarım bir kaç süre sonra buraya gelip "Dostlar odağımı geri kazandım olması gereken ben'e ulaştım ve artık faaliyet içerisindeyim" diye post atabilirim buraya.
Sağlıcakla iyi kalın. Kendinizi sıkmayın ümidiniz bol olsun.