Aynısını yaşadım. Gittim yüksek lisansa başladım. yaz tatili oldu, "sen niye boş duruyorsun" muhabbeti oldu. E tatildeyim? Yok. Boş durmamam gerekiyormuş. Gittim işe girdim, iki aydır çalışıyorum. Tamam güzel bir yerde çalışıyorum, sektörü öğreniyorum yalan yok mutluyum da. Fakat şimdi okul da başlayacak. İkisini birden yürütebilir miyim stresi yüklendi üstüne. Sevgi aşk vs. işlerinin karmaşıklığı da cabası. İnan artık hiçbir şeye yetemiyormuş hissiyatından gün geçtikçe kendimi yetersiz ve güçsüz bulmaya başladım. Ya işi bırakıp direkt yüksek lisansa yöneleceğim, ya da ikisini birden ayakta tutmanın bir yolunu bulacağım. Peki ya mutlu olacak mıyım, aldığım kararlar veya yaptığım seçimler beni mutlu edecek mi, koca bir soru işareti.