12 yaşımdan beri keman çalıyorum. Çok iyi resim çizebiliyorum. Sadece kağıt üzerine değil ahşap üzerine oyma işlemeyi veya kağıt katlamayı da yapabiliyorum. Karantinada pixel art yapmayı bile öğrendim.
Aynı şekilde karantina döneminde öğrendiğim üzere örgü de örebiliyorum artık.
Çocukluğumdan beri el becerisi gerektiren her şeyi kısa sürede kavrayıp güzel şeyler ortaya çıkarabiliyordum.
Hep sanatla uğraşmak istemiştim o yüzden. Fakat ailem sanat işinde para yok, geleceğini daha garantiye alacak işlerle uğraş bunlar hobi olarak kalsın dedi hep.
Ülkede yeteneklerimizin pek bir değeri yok maalesef. Sanata, resime, müziğe yeteneği olanlar teşvik edilmiyor.
Hobi olarak yapmak bile çok güç oldu artık. Ekipmanlar, enstrümanlar çok pahalı. Ülkede boya satın alamıyorum. Kaliteyi geçtim, düşük kaliteli olanların fiyatı bile çok uçuk. Yurt dışından kaliteli almak istesen milyon tane vergisi var.
Ailen zengin değilse garanti lüks bir hayat istiyorsan çok iyi üniversitelerde çok iyi bir bölümde çok iyi notlarının olması gerekiyor.
Birçok mesleği bitirdiler zaten. Bir ülke gelişime bu kadar mı karşı olur?
Her insanın sahip olduğu potansiyeli ortaya çıkarsalar, becerilerine ve yatkın olduğu bölüme gitmeye teşvik etseler her şey daha iyi olacak ama..