Bu film bana unuttuğum ya da üzerine düşünmediğim birçok şeyi hatırlattı. Küçüklüğümde her duygumu ele geçiren mutluluğumun nasıl da soyut dünyaya gidip bütün kontrolü tiksinti öfke ve kaygıya bıraktığını, üzüntümün bütün mutlu anılarıma tek tek dokunup nasıl da zamanında mutluluktan deli olduğum anılarımı ağlayarak hatırladığımı, her şeyi bırakıp uyurken kaygımın nasıl da rüyalarımı yönettiğini... Orda burda gördüğüm ve neye ait olduğunu bilmediğim bingbong sahnesinde ağlayacağımı hiç düşünmemiştim. Kontrol panelimin bozulduğunu ve hiçbir şey hissedemediğim bu sebeple de sürüklenip gittiğimin farkında keşke ben de 12 yaşımdayken varsaydım. Öylesine açık izlediiğim bir animasyonun ruhuma bu kadar işleyeceğini hiç düşünmemiştim iyi ki de izlemişim.
Son sahneler oldukça komikti üstelik özellikle DANGER? GİRL! kısmında çok güldüm izleyen her yaştan insanın seveceğini düşündüğüm bir animasyon :)