Dizi hakkında ekşide NEFİS bi yorum gördüm hemen atıyorum. Yani inanın çok şey yazarım da, içimdekileri döken bi yazı olmuş.
"the leftovers en başından beri bilim-kurguyu bir sos olarak kullandı. dizi başlamadan önce insanların nasıl, nereye gittiklerini açıklamayacaklarını söylemişlerdi çünkü önemli değildi. geride kalanların hangi durumda neler yapacaklarıydı bizi ilgilendiren. o nedenle finalde anlatılanların doğru olup olmasına da pek takılmadım, hayatta sevdiklerinle birlikte olman için karşındakine inanman gerektiğine güzel bir tablo çizdi bu dizi. inanç kavramını aşk ile iyi sundu. bu yeri geldi koyu bir din adamının koyu tanrı inanışına denk düştü, bazen de insana sarılarak mutlu eden birinin varlığına inandırdı, bazen ölümden geri dönüş olduğuna inandırdı, bazen de gidenlerle kavuşabileceğimize. the leftovers bu yüzden çok kişisel bir diziydi, bu yüzden milyonlara hitap etmedi, bu nedenle reyting rekorları kırmadı, ödül budalasına dönüştmedi, karakterlerine mimler yapılmadı, popüler kültürde yer sahibi olamadı. bir hbo dizisi olmasına, lost gibi bir klasiğin yazarının kaleminde tüm duyguları uçlarda yaşamasına, 200'den fazla harika müzikle süslenmesine, max richter'in kendini aşmasına, carrie coon'un oscarlık performans çıkarmasına, dünya dizi tarihine geçecek en az 2 bölüm bırakmasına (birisi 2 sezondaki hotel bölümü tabii), tek bir boş bölümü olmamasına ve diziye bir bütün olarak baktığınızda organik olarak bağlandığına, kendisiyle çelişmediğine, yazar tembelliğinin hiç bulunmamasına raaaaağğğğmen, the leftovers sessiz sedasız göçtü diyebiliriz. ve buna o kadar mutluyum ki. çok güzel bir yolculuktu. ejderlere binerim, zombileri keserim, kafaya sıkar giderim dizilerinin sakız gibi yapıştığı şu ortamda böylesi kişisel, böylesi duygusal, böylesi kurgusu yüksek, edebiyat dili ve metafor zengini ve muhtemelen tüm detaylarıyla anlamamazın zaman alacağı bir dizi ancak 10 yılda bir geliyor. değerini bilemeyenler utansın.