Zamanında sinemada izlemiştim, çok net hatırlıyorum salondan çıkarken hissettiklerimi. Altı kırkbeş okurları bu tür yapımlara düşkün olur dikkat edin (burda bir gülmeniz gerekiyor :)) ), çıkarken yine o melankoliyi koklamıştım buram buram... Yapımda geçen karakterleri az çok biliyorsanız, ne izleyeceğinizi de biliyorsunuzdur. Bilmeyen izleyici arkadaşlar için geldim, "aaa bu abi neden hayatının ortasına s*çıyor???" dememeniz lazım arkadaşlar. Bu film belli yollarla hayata tutunamayan tiplerle alakalı zaten. Ben de henüz çözemedim kendi aralarında nasıl anlaşıyorlar ama edebi bir gidişatları olduğu inancındalar. Beat kuşağı okumayı sevsem de sinemada etkilerini görmek genelde moralimi bozar, ilk filmi sevmiştim, bunu bir türlü sevemedim. Sebebi böyle insanlarla yaşamak zorunda kaldığım için olabilir. Yine de yerli yapımlar içerisinde benzeri azdır. Nejat İşler ve Yiğit Özşener zaten hojdur :)) keşke biraz daha Mete görseydik dedirtir :))