Büyüdükçe insanın sorumlulukları çok artmaya başlıyor. Çocukken her şey güzeldi. Çünkü senin yerine düşünecek biri veya birileri vardı. Artık yaş ilerledikten her şeyi senin düşünmen gerekecek ve bir şeyleri yapmak için sen atılım göstereceksin. Ertelediğin her şey senin aleyhine işliyor. İleride yaşlarda anlıyorsunuz ki hayatta en değerli ve kıymetli şeyin (soyut bağlamında) "zaman" olduğunu anlıyorsunuz. Ve bir şeylere eski hevesinizle almaya kalkıştığınızda, ona sahip olduğunuzda bir kenara bırakıyorsunuz. Örneğin "bir pc yaptırıcak, deli sistem olucak, oyunlarda akacam, kokacam" diyorsunuz ve pc evinize gelip kurduğunuzda. "neyse ya nasılsa sahibim, sonra oynarım" diyorsunuz. Arada belki iki-üç lol atıyorsunuz. Uzun oyunlara girme isteğini kalmıyor çünkü "çok uzun olacak ya, kim uğraşacak" diyorsunuz. Yaşlandıkça, bilmiyorum, herhalde anlık sakin durumunuzun bozulmasını istemiyorsunuz. Ama biliyorsunuz ki o sakinliği aktif hale getirince o aktiflik aynen devam edecek. Neyse, lafı uzatmamak lazım. Hayatta en küçük şeylerle de mutlu olmaya bakın. Selametle.