ImpalaUnuttum

zaman avcuma dolsun
hatalarım al senin olsun
hayatımı koy yere dursun
kendimi zaten unuttum ben zaman avcuma dolsun
hatalarım al senin olsun
hayatımı koy yere dursun
kendimi zaten unuttum ben ayaklarım nereye sürüklerse ordayım gene
kim doğru söylediyse düşürüp vurdular yere
kulaklarıma fısıldadılar umutsuz cümleleri
ama öyle iştahlı kustular ki duymadım bile ellerim hala cebimde benden ala yalan yok
o kalabalığın arasından yürüyüp de geldim sana
gene bi yağmur aldı başını elimi tuttu bedduan
sanki tüm telaşıyla sırt çevirdi yarınlar dudakların hala mutsuz
yüzün gülümser ama kimse görmez bunu
neden böyle oldu cevabı yok
tabi ki de sormam soru bende kalır hatıran
içini bilirim hayat bir daha denk getirir alınma bu sefer yok darılmak
haberi yok ki kimselerin
cümlelerim kirli çünkü temizlemek istemedim
hiç kimseyi incitmezdim benim de canım yanmasaydı
keşke sen de benim gibi her yalana kanmasaydın zaman avcuma dolsun
hatalarım al senin olsun
hayatımı koy yere dursun
kendimi zaten unuttum ben intikamım intihar odamda kış sokakta ilkbahar
dışıma umut vurur içimde intizar
alev aldı şehir gene tutuştu rüzgar
dilime dolanır sevda, bu dünya gibi küstah her insanın kanında var durup inanmak istemekle
beklemek ve bazen koşup bir sokakta terlemek
sarhoş olmak yerine gidip bir durakta öpüşmek
son cümleyi söylemekse tam ölcekken gülüşmek he noldu gözlerin mi doldu?
sil onları çünkü asıl mutluluktan akmalılar
bazılarının gözyaşları çok gereksiz damladı
ve de silmediler bunu uyanıp çok zamansız anladılar geri alsak zamanı da aynı tatta kalsak
gene aynı yerde gene aynı hatıraya baksak
ayrı gayrı değil aynı canda aynı kanda dursak
göğsündeki ben gibi sen hafızamda tutsak zaman avcuma dolsun
hatalarım al senin olsun
hayatımı koy yere dursun
kendimi zaten unuttum ben zaman avcuma dolsun
hatalarım al senin olsun
hayatımı koy yere dursun
kendimi zaten unuttum ben