Hasret GültekinGece İle Gündüz Arasında

gece ile gündüz arasında
bir bileyi taşındayım ben
göğ ile yerin arasında
dostumun gözyaşındayım ben demirciler dövdü canımı
doğrudur, emzirdim anamı
kızıma öğrettim adımı
sanki beş yüz yaşındayım ben yaşadım, yaşamaz gibi
iyi iken kötüler gibi
gülerken hep ağlar gibi
toprağın gözyaşındayım ben