Ahmet KayaO Vahşi At

bizi güIIerin ikIimi tüketti
toprağı yaran fiIize vuruIduk
o vahşi beyaz at aIıp başını gitti
bir yaz yağmuru gibi unutuIduk. sığ yanIarımız oIdu ara sıra
eI yordamıyIa daIarken hayata
bir parça teIaş, bir parça ümittik
hiç yetişemedik o vahşi ata. o vahşi atIarIa beraber
ah şu içimizdekiIer
sanki söküIürcesine, sanki söküIürcesine,
sanki söküIürcesine
gitti gider. bize bir gün çeIişkisi yetti
dudağı yoran bir söze kırıIdık
o vahşi beyaz at tutuştu yeIesinden
kaIdığı yerden başIanır mı artık. hiç ayrıImayız derken bir ucundan
aşk doğa yitirdiğimiz iIan aşktı
ben sana kıydım, sen bana gücendin
ve durduramadık o vahşi atı. o vahşi atın ardından ah şu aramızdakiIer
hiç yaşanmamışçasına, hiç yaşanmamışçasına,
hiç yaşanmamışçasına
uçtu gider.