Çeşitli sorunlar ile büyüyen bir bireyin çocuk yaşta büyüttüğü çocuğuna bu sorunları yansıtmaması için elinden geleni yapmasının nadirliğini izledim. Günümüzde psikolojisi mükemmel olan kişi sayısı elbette yok denilecek kadar az ancak bu kadar çok zorlukla karşı karşıya kalıp bunun farkına varmak ve kendi nesline bu psikolojik sorunları yansıtmadan çocuk büyütmek büyük başarı olsa gerek. Bu kötü psikolojinin bireyin kişiliğine verdiği zararların yanında aile bireylerini korumak adına olduğunun farkına varılmalı ve bunları sessizce yapmak, sırlarla yaşamak güçlü bir kişilik gerektirir.
Bunun yanında ergen bir bireye laf anlatmak ne mümkün. Tabii empati yaptığımızda sırlarla dolu bir anne ile yaşamanın da getirdiği zorluklarla beraber biraz da anlayışsızlık var diyebilirim. Yerinde kim olsa öğrenmek isterdi, sır saklayan kişi bir anne sonuç olarak. Ama bir konuda ne kadar derine inilirse bu o kadar endişe ve korku yayar, anlatılmaması gereken şey anlatılmamalıdır ve bunu bir anne söylüyorsa çocuğu da ona inanmalı. Gel de bunu 15 yaşındaki çocuğa anlat, o ayrı konu.
Dram filmlerine zaten bayılırım ama dramı çok hissettirmeyen bir dizi. Yer yer "ah be" dediğim oldu ama güldüğüm noktalar daha fazlaydı. Biraz da durağan bir yapısı var ama bunu yansıtmıyor. Hikaye akışı izleyiciyi içine çektiği için durağanlığı pek hissetmedim.
Anlayışsız ergenlerle dolu lise dizilerini pek sevmem, o kısımlar beni pek sarmasa da dizinin kalan kısımları ve özellikle flashbackleri tane tane izlettiren dizilerden olduğu için genel olarak güzeldi ve izlemeye değer diyebilirim.