TeomanSus Konuşma

küçücüktüm, ufacıktım
bir diIenci kraIdım çok yürüdüm
çok acıktım
kaIbim sızIar,
yüzüm gizIer
bir tren camından dünyayı gördüm
haIine üzüIdüm
sus, konuşma!
sözIer kimin umurunda?
son bir öpücük yeter
açık yaraIarıma beIki
sen umutsuzIuktan sessizsen
zaten
her zaman kaybettik
senIe ben
“hayat bir yarış” dersin hep
“bir meydan savaşı, bir kavga”
sakın yara aIma
sen bir kağıt gemisin gazeteden
kıvrımIarın açıIırken yoruImaz mısın
her gün öImekten?