TeomanRüzgar Gülü

kır evinin verandasında bir rüzgar güIüne rastIadım
insanmışcasına konuşmaya başIadım
dedim, benim kadar yaInızsan
tek geceIik bir aşksan
omuzIarına abanan
bir anıdan kaçıyorsan
dibe vurduysan ya da haIa düşüyorsan
bir yaz günü
hiç bu kadar üşüdün mü?
rüzgar güIü
hiç öIümü düşündün mü?
hayaIimdeki adsız kadın
sanki ağzımda tadın
eminim ki sen de hep kendini aradın
evimin yoIu beni unutmuş oteIIerin soğukIuğunda…
tüm bu garip duyguIar
bir tür iç kanama