TeomanNe Ekmek Ne De Su

uyanıver gökyüzüyle sonsuzluğa
unutuver hatırlatırsa ellerin
süzülsün dudaklarından
yıllar boyunca
son bir nefes
acın katlanınca bana yoksun biliyorum
usul usul eriyorum
kararıyor gözlerim hep
yorgunum yığılır kalır yüreğim donuk gözlerinde
ter atar deniz geceler indiğinde bana yoksun biliyorum
usul usul eriyorum
kararıyor gözlerim hep
yorgunum ne ekmek, ne de su
sensizlik korkusu
Istemem
yeter ki sen yanımda ol
yeter