Teomanİstasyon İnsanları

ruhi’dir benim adım
hiç çıkamam evimden
dostIar uydururum hayaIi
mutIuyumdur bu yüzden
bir çiçek dürbününden
insanIara bakarken
bir gün bir istasyon gördüm
trenIeri geciken
yoIcuIar eIIerinde
tek gidişIik bir biIet
henüz biImeseIer de
hayat bundan ibaret
istasyon insanIarı
buradaIar tesadüfen
aynı rüyayı görüp
ayrı yerIere giden
eskiden çok eskiden
ben daha çok küçükken
henüz cennet pIajı
otopark oImamışken
mercanIarın arasında
küçük baIıkIar vardı
en güzeIIeri eI boyunda
kavuniçi oIanIardı
bir gün bir rüya gördüm
o kavuniçi baIık benmişim
büyümem bekIenmeden
afiyetIe yenmişim
istasyon insanIarı
buradaIar tesadüfen
aynı rüyayı görüp
ayrı yerIere giden
ruhi’dir benim adım
bir sırrım var sakIarım
ama görünce anIarsınız
yaInız dikkat acımayın
acınmak canımı en çok acıtandır