"kocaeli de bir kız vardı dershaneden sınıf arkadaşım 4 -5 sene önce 'Burçin'. şiirler ezberletirdi bana. edebiyat ortak noktamızdı. etütlerde test çözmez şiir ezberlerdik. bilgisi benden çok çok fazlaydı babası askeriyede üst rütbeli bir şey, annesiyse edebiyat öğretmeniydi. bilgi kaynağı annesiydi sanıyorum. burçin anlatırdı hiç sıkılmadan bildiklerini, sevdiği yazar ve şairleri. sanki yazarmış gibi konuşurdu hep. yanıma gelip 'bakışlar arasında o çipili çipili gözlerini kocaman açan kız yine esas oğlanın yanına geldi. oğlan yine sessiz, acaba bitmeyen kelime orucu mu tutuyor? falan derdi gülerdi zamanının ötesinde bir kızdı yani. aynı zamanda dünyanın en tatlı gülen kızıydı. bana bakmaz diye hiç ona alıcı gözüyle bakmadım hiç de yakın arkadaşım olsun istemedim, sınıftakiler ona sarkıyormuşum gibi düşünürler diye ergenlik işte. oysa herkesle samimiydi Burçin çok güleçti. Bir gün okul çıkışı etüt de bu şarkıyı dinletmişti bana intihar şarkısı sanki dedi bana kulaklıklarını verip kantine gidip geldi çokoprens almıştı yine müdavimiydi. devamında bir kaç bir şey daha söylemişti şarkıyla ilgili ama hatırlayamıyorum ne yazık ki. dershane bitti istanbulu kazandı gitti. istanbulu kazanıp gittiğini bile yıllar sonra öğrendim. hiç merak etmedim kimseye de sormadım onca zaman.
-
bu senenin ocak ayında bir kaç arkadaşımla sahil de kafe de oturuyorduk.hasbihalden sonra herkes evine dağılıyordu. beyza ile ben aynı sitede oturuyordum ve site biraz uzaktaydı abisini çağırdı arabayla eve dönecektik. biraz bekledikten sonra abisi geldi eve doğru gidiyoruz beni jandarmaya yakın olan durakta indirecekti o durağa 3-5 dk kala beyzanın telefonu çaldı. bir arkadaşı burçinin ölüm haberini vermeye aramış. beyza ağlamaya başladı abisi arabayı durdurdu. ne oldu dedik ama bize cevap vermiyor hüngür hüngür ağlıyordu. arkadaşım ölmüş dedi. heceleyerek kim dedim burçin dedi soyadını sordum cevabı bilmek istemeyerek.
abisine hadi ne duruyorsun sürsene arabayı dedi
abisi ineceğim durağa yaklaştı hadi hazırlan in çabukca dedi
inmeyecem dedim
beyzayla arkada ağlayarak istanbula varana dek ağladık.
-
istanbulda gasilhanede burçinin suratının güldüğünü beraber gördük
o içimizi rahatlattı ama bıraktığı not ve intiharı bizi tam anlamıyla yıktı
biliyor musunuz intihar ettiği gün odasında çokoprens vardı.
bize bilgisayarını kurcalama fırsatı vermediler ama eminim ki ya video geçmişinde ya da müzikleri arasında ya da mp4 ünde bu 'rehber-sorgu' vardı ve bu şarkıyı dinleyerek intihar etti. yemin bile edebilirim çok eminim.
bu arada bu intihar gazete ve haber bültenlerinde çıktı
o yüzden gerçek ismini değilde burçini kullandım
intihar notu medyayla ve bizle paylaşılmadı. aile ve polis biliyor bir tek notu.
ama babası yüzünden intihar ettiğini düşünüyor herkes çünkü çok baskıcı ve otoritermiş. askeri disiplin işte
geçen öğrendiğimize göre notta da şöyle yazıyormuş.
'baba keşke emir kipini kendinde de kullanabilsen ve artık emir vermeyi kessen'
ben şimdi burçinin neden lisede bu kadar edebiyat sevdiğini anlıyorum.
babasının şiddetinden kaçıp odasında kitaplara sarılıyordu kesin
o otoriteye karşı çıkışı annesinin anlattığı güzel hikayelerde saklıydı bundan çok okuyor çok hikaye anlatıyordu. bundan da adım kadar eminim.
burçin seni çok seviyoruz. beyzayla arkadaşlığımız hala devam ediyor. çokoprens yemiyor ve rehber dinlemiyoruz. (özel günler dışında) ve biliyorsun ki bugün çok özel bir gün.
bu yazıyı beyzayla beraber sana doğum günü hediyesi olarak yazdık. keşke yanımızda olsan keşke hep gülüp 'esas kız çipil çipil gözleriyle gülüyordu' desen. seni hep iyi hatırlayacaz. şiirlerinde hala ezberimde ablamın yanındaysan ona da selam söyle ikiniz benim için çok değerlisiniz."