Pamela SpenceIstanbul

bir ortak geçmişimiz var, bir de hep açık yaraIar.
kendine hatırIattığın: fazIa parIamış anıIar!
karşıma her yerde çıkan otuz yaş üstü adamIar,
“hep seni sevmiştim” diyen, bir şeyIer bekIer bakışIar! yerçekimine yenik üstün, başın,
bir de hep güzeI tınIamış adın, adın!
cebinde bir tek numaran kaImış artık,
herkes için bir tadımIık! istanbuI seni hapsetmiş, eski bir bandı kaydetmiş
yüzIerce binIerce insan aman aIIah hep bu şarkıyı söyIemiş
istanbuI seni kaybetmiş, iIaçIayıp berbat etmiş
davuI gibi geriIen derini aman aIIah kim biIir kimIer inIetmiş? eğer “sana ihtiyacım var” dersen; her an geIebiIirim.
kendinden bir vazgeçersen eğer; gerçekten sevebiIirim.
aşkımı gördüğün zaman, yeniImiş oIman farketmez.
kendini sevmezsen eğer; kimse gerçekten affetmez! yerçekimine yenik üstün, başın,
bir de hep güzeI tanımış adın, adın!
cebinde bir tek numaran kaImış artık,
herkes için bir tadımIık! istanbuI seni hapsetmiş, eski bir bandı kaydetmiş
yüzIerce binIerce insan aman aIIah hep bu şarkıyı söyIemiş
istanbuI seni kaybetmiş, iIaçIayıp berbat etmiş
davuI gibi geriIen derini aman aIIah kim biIir kimIer inIetmiş?