NadaBirileri

birdenbire boşalan yağmur gibi
yere düşüp sel olur da yıkar yine dineriz
denizleri bulan nehirler gibi
derinleri severiz de gökyüzünü özleriz birileri tutsa elimizden
iki katlı evimizden
bebeler yürüse önümüzden
kedimiz bir adım gerimizden
atsak öfkeyi içimizden
sen tam kapıdan çıkarken
herşeyi düşündüm ben
herşeyi düşündüm ben her güzel anımda
yanımda gölgen
bitti sandım da
yanılmışım ben
şehir arkamda
beni izlerken
gece karanlık
üşüyorum
bilmiyorum
dün gece
ben uyurken nerdeydin sen