Manuş BabaGeceler Kara Tren

vazgeçsen olmuyor, ölsen olmuyor
bende bir resmin var yüzüme bakmıyor
… günlerdir kapımı kimseler çalmıyor
göğsümden içeri yokluğun sızıyor
bir demlik çayım var
tütünüm de geçiyor duvarlara yazdığım her cümle ağlıyor
evlerin ışıkları tek tek sönüyor
bu ev bu nağmeler peşimi bırakmıyor
geceler kara tren
geceler yüklüyor bana seni geceler
bende bir resmin var yüzüme bakmıyor kollarım seni ister
geceler yine seni
ne baharın tadı var ne de yazın sevgili
bir demlik günüm var ömrüm de geçiyor hiç mi aslı yok bunun
bu asılsız yüzlerin
dudağımdan geçtin
gözlerin yakmıyor
vazgeçsen olmuyor ölsen olmuyor
geceler kara tren
geceler yüklüyor bana seni geceler
ben de bir resmin var
yüzüme bakmıyor