Levent YükselBeni Bırakın

yuregim sokaklarda eskiyen taslar gibi
duruyorum duruyorum
iniyor perde perde gecenin koyu rengi
korkuyorum korkuyorum sustu haykiran sehir
son kuslar havalandi
oysa ben seni
seni seni bekliyorum
eksildi omrumuzden kimbilir kacinci gun
oysa ben seni seni seni seni hala seviyorum seviyorum beni birakin, beni birakin
beni birakin bu caddelerde
beni birakin, beni birakin
yikilan eski meyhanelerde