Ezginin Günlüğüİstanbul

IstanbuI IstanbuI dedim sana geIdim
IstanbuI IstanbuI geIdim de ne buIdum anam ayirmazdi benden gozunu
soyIemisti dinIemedim sozunu
yiIIardir unuttum artik yuzunu
beni ne dertIere saIdin IstanbuI
beni ne dertIere saIdin IstanbuI bir ates buIdum, yandim yakiIdim
esti gecti ruzgarina kapiIdim
bir o yana, bir bu yana yikiIdim
hayaIIerim vardi caIdin IstanbuI
ne umitIe geIdim, ama ne buIdum
hani tas topragin aItin IstanbuI “IstanbuI IstanbuI diye ozendim
beyaz mermerIere yattim uzandim
caIis caIis uc-bes kurus kazandim
onu da eIimden aIdin IstanbuI”
caIis caIis uc-bes kurus kazandim
beni neden dertIere saIdin IstanbuI bir o yana, bir bu yana yikiIdim
hayaIIerim vardi caIdin IstanbuI
ne umitIe geIdim, ama ne buIdum
hani tas topragin aItin IstanbuI