Can BonomoIslak

bavulun kapanmış gidiyorsun korkarım
ellerin soğuk bükülmüş dudakların
hayat kahvaltını etmeden üstüne gelmiş sanırım
bu dünyada seni en iyi ben tanırım
bu dünyada seni en iyi ben tanırım bana göründü sürgünler
sen nasılsın, nasıl günler
nasıl da hep sensiz geçecekler
oldu olacaklar hayallerle kalacaklar
beni artık öldüm sayacaklar bana göründü sürgünler
sen nasılsın, nasıl günler
nasıl da hep sensiz geçecekler
oldu olacaklar hayallerle kalacaklar
beni artık öldüm sayacaklar gözlerin ıslak bir korku var korkarım
hırkam çok ince yakın mı uzakların
hayat kahvaltını etmeden üstüne gelmiş sanırım
bu dünyada seni en iyi ben tanırım
bu dünyada seni en iyi ben tanırım bana göründü sürgünler
sen nasılsın, nasıl günler
nasıl da hep sensiz geçecekler
oldu olacaklar hayallerle kalacaklar
beni artık öldüm sayacaklar yollarım artık aşınmış büküm büküm
hiç resmimiz kalmamış artık sırtında bir yüküm
hayallerimiz vardı yıkılmaz duvarlardan
gülüşler kaldı kalmadı duyulmuyor uzaklardan bana göründü sürgünler
sen nasılsın, nasıl günler
nasıl da hep sensiz geçecekler
oldu olacaklar hayallerle kalacaklar
beni artık öldüm sayacaklar bana göründü sürgünler
sen nasılsın, nasıl günler
nasıl da hep sensiz geçecekler
oldu olacaklar hayallerle kalacaklar
beni artık öldüm sayacaklar