Oğlum cesuru kaybettikten 1-2 ay sonra spor çıkışı çöp kutusunun yanına kutusuyla ve yarım mama poşetiyle beraber atılmış buldum. Bir daha kedi sahiplenmem diyordum ama o an hiç düşünmeden aldım eve getirdim. Tir tir titriyordu ilk başta. Gayet de uysal sessiz ve temiz bir kediydi bir insan neden bunu yapar anlamıyorum. İlkin kendi haline bıraktım bir yerlere girip saklandı bir süre sonra çıkıp mamasını yedi ve gece birden bana sokuldu onu sevdiğimde mırlamasını unutamıyorum. İlk günler ev halkı da sessizdi çünkü birden Cesurumuzu hatırladık. Evde buruk bir hava vardı. İlk bir kaç gün ben de ne yapacağımı bilmiyordum sonra birden kusmaya başladı sürekli kusuyordu. Aynı şeyi yaşayama korkusuyla veterinere götürdüm kan testi yapıldı ve verdikleri mamanın kalitesiz olduğu ve bağışıklığının düştüğünü söylediler serumunu yaptık mamasını değiştirdik iyileşti. Büyüdü ve şimdi aslan gibi oldu. Ufakken bilgisayar oynarken kucağıma gelir kafasını klavyeye koyardı. Sabah okula giderken bacağıma zıplıyor. Bazen üstüme tırmanıp omzuma çıkıyor. Bazen çok uysal bazen de kuduruk bir kedi, ee sonuçta sarmanlık da var. :) Tanıştırayım Dzeko :)